papoutsadiko

+ Συλλογη ειδών πρώτης ανάγκης

για τους/τις μετανάστ(ρι)ες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

+ (βιβλιοθήκη /βιβλιοπωλείο)

Κυριακή 18 Οκτώβρη / 13:00 – 18:00

η αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα

(όπως και η σύγκρουση)

vol.3

*οι καταλήψεις (και τα γάλατα μακράς διάρκειας που θα φέρετε) μεγαλώνουν γερά παιδιά..

Η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης θα πραγματοποιηθεί

με τις ομάδες Solidarity With Migrants και Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση

Τα Σάββατα που μας πέρασαν ανοίξαμε περάσματα,
συλλέγοντας είδη ανάγκης για τους μετανάστ(ρι)ες
που κρατούνται στα – όλο και πιο κλειδαμπαρωμένα -στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Συνάμα βρεθήκαμε, συζητήσαμε, μοιραστήκαμε τις αγωνίες μας,
σε μια εποχή που οι οθόνες προστάζουν το πώς να ζούμε,
και ξεπλένονται όσοι ευθύνονται για την υποτίμηση των ζωών μας και τους αποκλεισμούς.
Γιατί – όπως θρασύτατα μας λένε – σε αυτό το “νέο” κόσμο,
δεν έχουν όλες οι στιγμές της ζωής μας την ίδια αξία,
δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία.
Στεκόμαστε συλλογικά και αυτοοργανωμένα κόντρα σε αφεντικά, μπάτσους, ΜΚΟ,
“ειδικούς” κάθε λογής που ορίζουν τι επιτρέπεται και τι είναι κανονικό και υγιές,
ρατσιστές, σεξιστές, media, θεσμούς, νόμους.
Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ.
Ο ένας δίπλα στην άλλη…
Η μια δίπλα στο άλλο…
Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ.
Δίπλα στους/στις μετανάστ(ρι)ες.
Για αυτό την Κυριακή από τις 13:00 μέχρι τις 18:00 θα ξαναβρεθούμε στο Παπουτσάδικο.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο..
Και θα το ξανακάνουμε..
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους/ όλες/όλα..

Υ.γ. Για τα είδη που συλλέγονται , Ρίχτε μια ματιά εδώ..

για τους/τις μετανάστ(ρι)ες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

+ καφενείο (βιβλιοθήκη /βιβλιοπωλείο)

Σάββατο 10 Οκτώβρη / 16:00 – 19:00

η αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα

(όπως και η σύγκρουση)

vol.2

*οι καταλήψεις (και τα γάλατα μακράς διάρκειας που θα φέρετε) μεγαλώνουν γερά παιδιά..

Συνέχεια ανάγνωσης →

+ Συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης

για τους/τις μετανάστ(ρι)ες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Σάββατο 3 Οκτώβρη / 19:30 – 23:30

η αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα

(όπως και η σύγκρουση)

*οι καταλήψεις (και τα γάλατα μακράς διάρκειας που θα φέρετε) μεγαλώνουν γερά παιδιά..

Η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης θα πραγματοποιηθεί

με τις ομάδες Solidarity With Migrants και Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση

Συνέχεια ανάγνωσης →

Tην Τρίτη, που μας πέρασε, 15 Σεπτεμβρίου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον κεντρικό δρόμο της Καραϊσκάκη.

Στην παρέμβαση μοιράσαμε εκατοντάδες κείμενα, κολλήσαμε αφίσες, και πετάξαμε τρικάκια.

Παρόλο το φόβο που σπέρνουν τα media, η ανταπόκριση από τα χέρια που παίρναν το κείμενο, οι ερωτήσεις “τι γίνεται;” και αυτός ο πρώτος πληθυντικός “τι κάνουμε;”. Η αγωνία στα βλέμματα, δηλώνουν ότι τα κοινωνικά πεδία είναι ανοιχτά. Εκεί θα βρισκόμαστε, συλλογικά και αυτο-οργανωμένα, ο ένας δίπλα στον άλλο, η μια δίπλα στην άλλη, κόντρα σε μπάτσους και αφεντικά, σεξιστές και φασίστες.

Προς το τέλος της παρέμβασης υπήρξε μια μικρή παρενόχληση από την ελληνική αστυνομία, με γελοία επιχειρήματα. Κι αν και το κείμενο που μοιράζαμε το έγραφε με μεγάλα γράμματα, ας το ξανακάνουμε σαφές στα δίποδα με τις μπλε στολές που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν:

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις, τους αγώνες μας, τις ζωές μας.

Αλληλεγγύη στην Terra Incognita και στη Rosa Nera

Ντόπιοι και μετανάστριες, να σταθούμε όρθιες σε ένα κόσμο που γκρεμίζεται, και ξαναφτιάχνεται πάνω στις πλάτες μας

Ένα χρόνο (περίπου)   μετά το  τελεσίγραφο προς τους κατειλημμένους  χώρους η πολιτική του ελληνικού κράτους συνεχίζει να χρησιμοποιεί την καταστολή  ως μια καθημερινή επίθεση στα στα κομμάτια της κοινωνίας , που αρνούνται να πειθαρχήσουν  με την συνεχόμενη και ολοένα οξυνόμενη υποτίμηση των ζωών μας.

Είναι η ίδια πολιτική που στην αιχμή της, ακολουθώντας τα χνάρια της προηγούμενης κυβέρνησης συνεχίζει με ακόμα πιο βίαιους όρους να κάνει τη ζωή των έγκλειστων μεταναστ(ρι)ών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην κάθε Μόρια, ανάξια να βιωθεί. Και οι μετανάστ(ρι)ες μας δείχνουν δρόμους αξιοπρέπειας, με τους αγώνες τους.

Eν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, λοιπόν προτεραιότητα του ελληνικού κράτους είναι -σε συνδυασμό με την πολιτική διαχείριση του covid και την αγορά όπλων –  οι εκκενώσεις κτιρίων, που πριν γίνουν καταλήψεις ήταν παρατημένα, ενώ ως καταλήψεις αποτελούν ζωτικό μέρος της κοινότητας, σημεία συνάντησης και αγώνα για τη τάξη μας.

Κάποιες φορές με πρόσχημα την ανάπτυξη και την αξιοποίηση (μίζες και κέρδος για ιδιώτες)  και άλλες φόρες την ωμή καταστολή και απαίτηση για πειθαρχεία και ‘’νομιμότητα’’, το κράτος με ολόκληρο τον μηχανισμό του (εισαγγελείς, μπάτσους, δημοτική αρχή, πρυτάνεις, ΜΜΕ) εκκενώνει την κατάληψη TERRA INCOGNITA στην Θεσσαλονίκη και τη ROSA NERA στα Χανιά, με σκοπό να μετατραπεί σε ιδιωτικό ξενοδοχείο, μετά την ενοικίασή  του από το Πολυτεχνείο Κρήτης. Επίσης συλλαμβάνει συντρόφους/ισσες  στην κατάληψη LIBERTATIA  που εκτελούσαν εργασίες ανοικοδόμησης μετά από εμπρηστική επίθεση από φασίστες.

Αλλά στις καταλήψεις, στη Rosa Νera, στην Terra, όχι απλά δεν βγάζουμε κέρδος για τα αφεντικά και τους λακέδες τους, αλλά ενοχλούμε, ενοχλούμε την εξουσία τους.

Είμαστε επικίνδυνες, γιατί μετατρέπουμε τα κλειστα- εγκαταλελειμμένα κτίρια σε δημόσιους χώρους, δίχως να διεκδικούμε την ιδιοκτησία τους, αλλά διεκδικώντας  τις ζωές μας.Επειδή κάνουμε πολιτικές και πολιτισμικές εκδηλώσεις ενάντια στις λογικές του κέρδους, του εμπορεύματος και του θεάματος.

Είμαστε επικίνδυνες γιατί έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε δομές και σχέσεις ενάντια στη πραγματικότητα που είναι μόνο για λίγους.

Είμαστε επικίνδυνες επειδή παίρνουμε θέση έμπρακτα ενάντια στον εθνικισμό που βρωμάει θάνατο.

Γιατί στηρίζουμε τους αγώνες, τους συλλογικούς αγώνες χωρίς ιεραρχίες, τους αγώνες για καλύτερους μισθούς και λιγότερες ώρες δουλειάς. Τους αγώνες για την υπεράσπιση της Γης από τα κέρδη των αφεντικών.

Επειδή στεκόμαστε δίπλα και αλληλέγγυα στους αγώνες των μεταναστ(ρι)ών και ενάντια στην εξόντωση που τους επιβάλλεται από το κράτος στη κάθε Μόρια.

Επειδή στο σήμερα η σιωπή ,είναι πιο ένοχη από ποτέ. Στο σήμερα που εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης τα αφεντικά και το κράτος τους ζητάνε για ακόμη μια φορά να βάλουμε πλάτη για το εθνικό καλό τους, και την δημόσια υγεία ενώ δεν δίνουν δεκάρα για εμάς.

Γιατί στο σήμερα η υπεράσπιση των καταλήψεων σημαίνει και υπεράσπιση των ζωών μας. Γιατί εκεί μέσα χτίζουμε ένα κόσμο που θα γκρεμίσει το κόσμο των αφεντικών, του ρατσισμού, της πατριαρχίας, του χρήματος, του ελέγχου , της εξουσίας.

Γιατί αυτό κάνουμε σήμερα, τώρα, εδώ. Και οι εχθροί μας είναι και αυτοί σήμερα τώρα εδώ.

Ραντεβού στους δρόμους και στους εφιάλτες τους.

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις, τους αγώνες μας, τις ζωές μας.

Αλληλεγγύη στην Terra Incognita και στη Rosa Nera

(κέιμενο και αφίσα που μοιράζεται και κολλιέται στις γειτονιές μας)

20:30 στην πλατεία απέναντι απο την κατάληψη

Δεν μπορείς να ξέρεις γιατί
γίνεται κάτι κι όχι κάτι άλλο.
Τι οδηγεί σε τι.
Τι καταστρέφει τι.
Ή τι κάνει κάτι να ευδοκιμήσει…
Ή να πεθάνει.
Ή να πάρει άλλη πορεία.

Κι αν συγχωρούσα τον εαυτό μου;
Αν μετάνιωνα;
Μα αν γύριζα πίσω στο χρόνο,
τίποτε δεν θα έκανα διαφορετικά.
Κι αν ήθελα να κοιμηθώ
με όλους αυτούς τους άντρες;
Κι αν η ηρωίνη μού δίδαξε κάτι;
Κι αν όλα όσα έκανα είναι
αυτά που με οδήγησαν εδώ;
Κι αν δεν εξιλεωνόμουν ποτέ;
Αν είχα ήδη εξιλεωθεί;

Μου πήρε χρόνια να γίνω η γυναίκα
που ανάθρεψε η μητέρα μου.
Κι αφού έχασα τον εαυτό μου
στους αγριότοπους και στη θλίψη…
…βρήκα το δικό μου δρόμο
για να βγω από το δάσος.
Δεν ήξερα καν πού πηγαίνω
μέχρι που βρέθηκα εκεί.
Την τελευταία μέρα
της πεζοπορίας μου.
“Σ’ευχαριστώ”,
σκεφτόμουν ξανά και ξανά.
Για όλα όσα μου δίδαξε το μονοπάτι
κι όσα δεν μπορούσα
ακόμη να ξέρω.
Ήξερα πια ότι δε χρειαζόταν να
αγγίζω τα πάντα με γυμνά τα χέρια.
Μου αρκούσε να βλέπω τα ψάρια
κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Ότι αυτό ήταν τα πάντα.

Η ζωή μου,
όπως όλες οι ζωές…
μυστήρια,
αμετάκλητη,
πολύτιμη.
Τόσο πολύ κοντά…
Τόσο πολύ παρούσα…
Τόσο πολύ να ανήκει
σε μένα.
Πόσο άγριο ήταν,
να την αφήσω απλώς
να είναι.

Σέριλ Στρέιντ (Αδέσποτη)

Μαζί με τη αφίσα για την προβολή της Παρασκευής κολλήσαμε στους δρόμους της πόλης και την αφίσα που είχαμε βγάλει τον περασμένο Ιούνη..

(αν κάνεις κλίκ πάνω στην αφίσα, θα διαβάσεις και το κείμενο)