“δεν είναι το airbnb που ανεβάζει τα νοίκια,

οι ιδιοκτήτες ανεβάζουν τα νοίκια”

Ανάπλαση, ανακαίνιση, αναβάθμιση, ανατίμηση, ανάπτυξη. Όποτε ακούμε αυτές τις τόσο «θετικά» φορτισμένες έννοιες από τα στόματα κρατικών φορέων, υποψηφίων δημάρχων, ιδιοκτητών και αφεντικών ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα, νιώθουμε ακόμα πιο απροστάτευτοι. Λες και δε το έχουμε ξαναζήσει, κάποτε μας ζάλιζαν για τον εθνικό σκοπό της αναβάθμισης της Αθήνας λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, τώρα για το πώς θα βγούμε από την κρίση μέσω του τουρισμού και της βραχυχρόνιας μίσθωσης.

Προφανώς, ο εξευγενισμός των γειτονιών (κυρίως γύρω από την Ακρόπολη) πρωτίστως συνδέεται με την ανάπτυξη του τουριστικού κεφαλαίου και την επιστροφή της εθνικής μεσαίας τάξης στο κέντρο της πόλης. Ωστόσο, καθώς βάζουμε δίπλα-δίπλα το νέο τουριστικό χάρτη και τις τιμές των ενοικίων όπως διαμορφώνονται σε ολόκληρη την Αττική παρατηρούμε το εξής: τα νοίκια ανεβαίνουν ακόμα και σε περιοχές (όπως το Χαϊδάρι) που το airbnb δεν τις έχει ακουμπήσει παρά ελάχιστα… και σίγουρα δεν τις λες τουριστικές.

Όσο εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο κράτος ότι θα ακολουθήσει μια «ενιαία λύση για τη στέγαση», άλλο τόσο θα συνεχίζει να αφήνει τους ενοικιαστές εκτεθειμένους στην ορέξεις των ιδιοκτητών να ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τα νοίκια. Και όσο εμείς δεν προσπαθούμε να βρούμε τους τρόπους να συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας, άλλο τόσο η σχέση μας ως ενοικιαστές θα μεταφέρεται ακόμα πιο πολύ στην ιδιωτική σφαίρα, στην ατομική διαπραγμάτευση.

από την συνέλευση πόλης “790”

Τρίτη 16 Απρίλη – 20:00
Basketball & Rap in the streets vol.20
Γηπεδο Μπάσκετ (Ιερά Οδό & Κολοκοτρώνη)
– Δίπλα στο μετρό Αγ.Μαρίνα –
Dj set: Moya

Το πρωί του Σαββάτου 30 Απρίλη πραγματοποιηθήκε δίωρη παρέμβαση με αφισοκόλληση, μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και συνθήματα, στο κέντρο του Πειραιά (Τσαμαδού, αγορά, Ηρώων Πολυτεχνείου, δημοτικό θέατρο, Τερψιθέα, Πασαλιμάνι, Σωτήρος, πλ Κοραή, Βασ. Γεωργίου, ηλεκτρικός) με τη συμμετοχή 70 συντρόφων και συντροφισσών.

Η παρέμβαση έγινε στο πλαίσιο δράσεων αλληλεγγύης στον αντιφασίστα σύντροφο Νίκο Α., ο οποίος δικάζεται σε δεύτερο βαθμό, στο εφετείο Πειραιά, με κατασκευασμένες κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος (κατοχή-χρήση εκρηκτικών και έκρηξη), για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση της 18ης Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής.

ακολουθεί και ένα βίντεο από το antifa community

Παρασκευή 5 Απρίλη 9:00πμ

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Πειραιά (Φίλωνος & Σκουζέ)

Για τον Νίκο, που δικάζεται σε 2^ο βαθμό για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση στις 18/9/2014

έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από νεοναζιστικό τάγμα της χρυσής αυγής

(παρακάτω ακολουθεί το κείμενο της αφίσας)

Συνέχεια ανάγνωσης →

Ο Γιώργος Κοκκινίδης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο και σπούδασε στο τµήµα Χηµικών Μηχανικών στη Θεσαλλονίκη απο το 1973 ως το 1978. Έπειτα διαγνώστηκε ως «ψυχικά ασθενής» κι έτσι πέρασε ένα µεγάλο κοµµάτι της ζωής του έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική, συγκεκριµένα στο Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων Χανίων. Από τότε ξεκίνησε να γράφει για τη ζωή του στα ψυχιατρεία. Έφυγε το 2012 σε ηλικία 57 ετών.

Εμείς είμαστε οι Phreaks. Μια οµάδα ενασχόλησης µε το βιβλίο και τη σκέψη, που δηµιουργήθηκε στην κατάληψη Παπουτσάδικο. Η ανάγκη και η επιθυµία µας, να εµπλουτίσουµε τα εργαλεία µιας επικίνδυνης σκέψης, κόντρα σε ειδικούς, κουλτουριάρηδες και αφεντικά µας έφερε εδώ.

Αυτή την έκδοση με ποιήματα του Γιώργου Κοκκινίδη αποφασίσαμε να την κάνουμε για δύο σημαντικούς λόγους.

Ο πρώτος είναι αυτός της ανάγκης για συλλογική έκφραση ενάντια στην ατοµική. Της ικανότητας να εκφράζεις το «εµείς» αντί του «εγώ». Λέμε λοιπόν πως αν είναι ποιητής κάποιος που γράφει µόνος του, για την µοναδική εµπειρία του απευθυνόµενος σε άλλες µοναδικότητες, τότε ο Γιώργος Κοκκινίδης δεν είναι ποιητής. Κι αυτό γιατί ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες της προσωπικής του έκφρασης γράφει και µιλάει ως κοµµάτι µιας κοινότητας. Κυρίως όµως, ο τρόπος που γράφει και αυτά που λέει κάνουν ξεκάθαρο ότι δεν είναι ένας καλλιτέχνης κλεισµένος στο ακίνδυνο σαλόνι του.

Ο δεύτερος έχει να κάνει µε τη φιλανθρωπία και τον κερδοσκοπικό ανθρωπισµό. Η φιλανθρωπία είναι ο τρόπος που έχουν βρει οι καταπιεστές για να πετάνε κανένα ξεροκόµµατο στους καταπιεσµένους, ενώ ταυτόχρονα κρατάνε γερά στη θέση του ό,τι δηµιουργεί την καταπίεση και την ανισότητα. Είναι ο τρόπος που έχει βρει το κράτος και οι φίλοι του για να υποτιµούν τις ζωές µας, ενώ παράλληλα προσποιούνται ότι νοιάζονται για µας και το καλό µας. Είναι ο τρόπος να ξεπλένονται συνειδήσεις, ενώ βγάζουν φράγκα οι ΜΚΟ. Εµείς τη φιλανθρωπία και τον κερδοσκοπικό ανθρωπισµό τα βλέπουµε σαν κάτι εχθρικό. Αντί αυτής έχουµε ως ειλικρινή πρόθεση και σκοπό την αλληλεγγύη. Την θέση που µας θέλει να σκεφτόµαστε, να µιλάµε και να πράττουµε, δίπλα στους χρήστες και επιζώντες της ψυχιατρικής και όχι από πάνω τους. Είναι το µόνο που στέκεται αξιοπρεπώς απέναντι στη βία της ψυχιατρικής.

Οι εικόνες που συνοδεύουν την έκδοση ανήκουν στον Marc Lamy τον οποίο έκλεισαν το 1988 σε ψυχιατρική κλινική επειδή είχε ακουστικές παραισθήσεις. Εµπνευσµένος, όπως έλεγε ο ίδιος, από υπερφυσικές φωνές που έµοιαζαν να έρχονται από τα βάθη του χρόνου, άρχιζε να ζωγραφίζει µε ένα µαύρο στυλό.

-Χαϊδάρι, 2019

Αν θέλετε να το βρείτε μια επίσκεψη από το Παπουτσάδικο ή σε στέκια και καταλήψεις είναι αναγκαία. Αλλιώς ένα email στο phreaks@espiv.net

Παρακάτω ακολουθούν μερικά ποιήματα του Γιώργου Κοκκινίδη που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν την έκδοση: