Ημερήσια αρχεία: 22 Μαΐου 2017

“Απόπειρες (κατά της ζωής της)” του Martin Crimp,

“Οι καταλήψεις βρίσκονται για ακόμη μια φορά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι αποτελούν ριζοσπαστικό κομμάτι της οργάνωσης των  πολιτικών και κοινωνικών αγώνων.
Οι καταλήψεις  στοχοποιούνται γιατί αποτελούν χώρους αντίστασης και εστίες υπονόμευσης της κυρίαρχης πολιτικής σταθερότητας. Απόπειρες οργάνωσης της καθημερινότητας και ανασυγκρότησης του κόσμου που πρεσβεύουμε. Προτάσσοντας  την  αυτοοργάνωση, την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη. Χωρίς διαμεσολαβήσεις, ιεραρχήσεις  και εξουσιαστικές λογικές. Σε αυτές τις απόπειρες, τα δημιουργικά μας εγχειρήματα γεννιούνται και αναπαράγονται, πυροδοτώντας και διευρύνοντας τα περιεχόμενα κάθε απελευθερωτικής προσπάθειας.Όσο κάθε προσπάθεια πραγμάτωσης ενός κόσμου πέρα από και ενάντια στις κυρίαρχες λογικές καταστέλλεται, τόσο  θα δημιουργούμε προϋποθέσεις συλλογικής ανυπακοής στις κυριαρχικές προσταγές”

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΜΑΪΟΥ / στις 20:30 /

Οι “απόπειρες” παίζονται σε αυτοοργανωμένους και  απελευθερωμένους, απο εμπορευματικές και θεαματικές διαμεσολαβήσεις, χώρους. Χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.

η θεατρική ομάδα “Τότε-Πότε” ανήκει στην  +ΤΕΧΝΙΑ-  

μια επίσκεψη απο το site της +τεχνίας-  είναι απαραίτητη …

στις καταλήψεις δημιουργούμε ρωγμές στην κανονικότητα

“Όταν “αυτοί”

Υπουργοί, πρυτάνεις, εισαγγελείς, δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες

μιλάνε για την αξιοποίηση και την ανάπλαση ενός  χώρου

εννοούν “Φράγκα από μπίζνες” και καταστροφή της φύσης, της μνήμης, των ζωών μας.

Όταν “εμείς”

άνεργοι, επισφαλείς εργαζόμενες, μετανάστες, οι “από τα κάτω”

μιλάμε για τη κατάληψη ενός χώρου

μιλάμε για τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας

και εννοούμε την “απελευθέρωση” ενός νεκρού χώρου από το εμπόρευμα και την ιδιώτευση.

Στις εκδηλώσεις, στις προβολές, στις συζητήσεις, στις θεατρικές παραστάσεις, στα Live,

δημιουργούμε στιγμές και σχέσεις – χωρίς να μεσολαβεί το χρήμα.

Με τις αρνήσεις μας – συλλογικά – στεκόμαστε στα πόδια, στα χέρια και στα μυαλά μας

και φτύνουμε στα μούτρα, δήμους, ευγενείς χορηγίες, ΜΚΟ, οθόνες.

Πάντα στην “μεριά” της κοινωνίας που σιχαίνεται την αστυνομία και τον στρατό,

τους ρατσιστές, τους σεξιστές, τους φασίστες. Τους άρχοντες, την εκκλησία, τα αφεντικά.

Με βασικό μας όπλο την αλληλεγγύη.

αλληλεγγύη στην κατάληψη Rosa Nera

που βρίσκεται στα Χανιά της Κρήτης

και απειλείται από την αξιοποίηση που “κανονίζει” ο πρύτανης του πολυτεχνείου Κρήτης

με μανατζαραίους, πολιτευτές, χέρι χέρι με τους μπάτσους.

Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται

γιατί εμείς νύχτα μέρα, ονειρευόμαστε τους εφιάλτες τους…”

αφίσα που κολλιέται στις γειτονιές μας …