Ανακοινώσεις

544 άρθρα

Δεν θα μας σταματήσουν, γιατί δεν τους φοβόμαστε.

Το Σάββατο 22 Δεκέμβρη τα ξημερώματα, ο ανοιχτός κοινωνικός χώρος Xanadu, που βρίσκεται στη γειτονιά του Σαμακώβ, χτυπήθηκε από το φασιστικό παρακράτος.

Στις 5 το πρωί, θρασύδειλα καθάρματα προσπάθησαν με εμπρησμό να καταστρέψουν το Xanadu, αψηφώντας τον κίνδυνο στον οποίο έθεσαν τους γείτονες. Τη φωτιά έσβησε η πυροσβεστική, η οποία κλήθηκε από τη γειτονιά που, από την πρώτη στιγμή, έδειξε  την αλληλεγγύη της.

Η επίθεση αυτή δεν μας εξέπληξε. Είναι συνέχεια της στοχοποίησης που γίνεται το τελευταίο διάστημα από συγκεκριμένους χώρους του παρακράτους.

Το Xanadu ενοχλεί τους φασίστες, ενοχλεί τους ρουφιάνους δημοσιογράφους και τους φίλους τους.

Η επίθεση αυτή δεν ήταν τυχαία, ούτε ξεκομμένη από τη γενικότερη επίθεση που δέχονται αυτό τον καιρό οι καταλήψεις, οι κοινωνικοί χώροι και οι κοινωνικοί αγώνες, από κράτος και παρακράτος.

Στις 20 Δεκέμβρη, η αστυνομία με αστεία προσχήματα εισέβαλε στη Βίλα Αμαλίας στην Αθήνα –μια κατάληψη με κινηματική δράση 22 χρόνων- και συνέλαβε 8 άτομα.

Στις 21 Δεκέμβρη, η αστυνομία Βόλου προσήγαγε 80 αντιφασίστες, που είχαν συγκεντρωθεί για να αποτρέψουν τη διάχυση του ναζιστικού δηλητηρίου με όχημα την ελεημοσύνη σε άπορους Έλληνες.

Το κάψιμο του Xanadu δεν είναι κομμάτι κάποιας βεντέτας που επινοεί το κράτος και τα ΜΜΕ.

Δεν υπάρχει σύγκρουση δύο άκρων.

Υπάρχει σύγκρουση δύο κόσμων.

Του κόσμου της υποταγής, της μισαλλοδοξίας, του χαφιεδισμού και της ξεφτίλας.

Με τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης.

Το Xanadu και ο κόσμος μας, δεν είναι τα ντουβάρια, για να καταστραφούν με τη φωτιά. Είναι οι άνθρωποι, οι σχέσεις και η θέληση για έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης.

Και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή που σύντροφοι και συναγωνιστές –όπως και η γειτονιά- στήριξαν με τα χέρια και το μυαλό τους το Xanadu.

Και όσον αφορά το κτίριο, έτσι όπως το φτιάξαμε μέχρι σήμερα, έτσι θα το αποκαταστήσουμε: με τα ίδια μας τα χέρια, και με τον δικό μας τον κόπο.

 

ανοιχτός κοινωνικός χώρος Xanadu

Συναυλία Αλληλεγγύης στη Βίλα Αμαλίας – Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012 στις 20:00 στο Παπουτσάδικο

040 - συναυλία μετά το τέλος του κόσμου (βίλα)πράττουμε το αυτονόητο: η προγραμματισμένη συναυλία του Σαββάτου αλλάζει περιεχόμενο και μετατρέπεται σε συναυλία αλληλεγγύης στην κατάληψη Βίλα Αμαλίας

Τέλος εποχής είναι για τους ρουφιάνους και τους προσκυνημένους όχι για τη Βίλα Αμαλίας

Το πρωί της Πέμπτης 20/12 η αστυνομία εισβάλλει στην κατάληψη Βίλα Αμαλίας και την εκκενώνει, συλλαμβάνοντας 8 συντρόφους. Άλλη μία επιχείρηση εντυπωσιασμού και εκφοβισμού από τον Δένδια και τον συρφετό του, άλλη μία επιχείρηση εφαρμογής του κράτους έκτακτης ανάγκης. Δηλώσεις πολιτικών προϊσταμένων, λίστες με «ευρήματα» της αστυνομίας, βίντεο, φωτογραφίες και υπερβάλλων δημοσιογραφικός ζήλος κάνουν βόλτα στις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τα ηλεκτρονικά μέσα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο, μόνο που αυτό τελειώνει διαφορετικά.

Είναι σαφές πλέον πως στο κέντρο της Αθήνας παίζεται ένα πολιτικό παιχνίδι. Φασίστες και μπάτσοι θέλουν να κάνουν κουμάντο για να ανοίξουν δρόμο στις καπιταλιστικές αναπλάσεις των γειτονιών, στα πογκρόμ κατά των μεταναστών και στη συνολική υποτίμηση της ζωής μας.  Οι φασίστες παραγγέλνουν, το κράτος σερβίρει. Η εκκένωση της Βίλας Αμαλίας είναι ένα μήνυμα πυγμής προς όλους/ες όσους/ες επιλέγουν αυτόν τον τρόπο αγώνα, προς όλους/ες όσους/ες στέκονται έμπρακτα ενάντια σε κράτος, αφεντικά και φασίστες. Μήνυμα ελήφθει.

Η απάντηση όμως θα είναι αποστομωτική. Κι αυτό γιατί η 22 ετών κατάληψη της Βίλας  – και κάθε κατάληψη με τόσο μακρόχρονη ιστορία – είναι για όλους μας η «αφετηρία», είτε συμβολικά, είτε σε πραγματικό χώρο και χρόνο. Όλοι μας, ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με την έννοια της αυτοοργάνωσης και την πρόταση για έναν κόσμο διαφορετικό, φτιαγμένο από εμάς για εμάς, μέσα σε αυτές τις καταλήψεις (και πολλοί, στη Βίλα συγκεκριμένα). Αυτός είναι ο λόγος που οι καταλήψεις, οι αυτοοργανωμένοι χώροι και οι ακηδεμόνευτοι αγώνες  έχουν μπει στο στόχαστρο  του κράτους και αποτελούν προτεραιότητα  στα σχέδια του. Γιατί αυτοί οι ”χώροι” δεν είναι τα ντουβάρια, αλλά οι τόποι που συναντιούνται οι επιθυμίες μας  και βρίσκουν τους τρόπους να πάρουν σχήμα και μορφή τα όνειρα μας. Γίνονται εστίες αντιπληροφόρησης και αγώνα σε περιόδους κοινωνικής όξυνσης. Κι αν κάτι διακινείται σε αυτούς, είναι τα προτάγματα για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε: Ο ορισμός της νομιμότητας δεν είναι προνόμιο των κυρίαρχων. Η νομιμότητα των κοινωνικών αγώνων, των αυτοοργανωμένων χώρων και των καταλήψεων κερδίζεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων μέσα από τις ίδιες τις κοινωνικές σχέσεις, δεν απονέμεται από κανέναν Δένδια. Αντίθετα με τους κυρίαρχους που στέκονται απέναντι, εμείς είμαστε κομμάτι της κοινωνίας, ζούμε και δρούμε μέσα και μαζί με αυτήν. Μπορεί οι χώροι μας να συνιστούν «εστίες ανομίας» για το κράτος, οι τοπικές κοινωνίες όμως που συνδιαλέγονται με αυτούς έχουν διαφορετική άποψη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ – ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

ΤΗ ΒΙΛΑ ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ

Υ.Γ.: Όσο για τα «ευρήματα» της αστυνομίας έχουμε να πούμε ότι βρήκαν το μισό σερβίτσιο. Στο συρτάρι της κουζίνας είχε και πιρούνια και κουτάλια και διάφορα άλλα είδη εστίασης. Κι αν οι αντιασφυξιογόνες μάσκες είναι πειστήρια, το μόνο που αποδεικνύουν είναι τη λυσσαλέα επίθεση του κράτους προς τους αντιστεκόμενους ανθρώπους, με όλα τα μέσα, με όλα τα όπλα.

 

IMG_6501_small

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_6513_small

Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης της κατάληψης – Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012 στις 20:00

040 - συναυλία μετά το τέλος του κόσμουΜετά την καταστροφή του κόσμου θα δημιουργήσουμε στα συντρίμια του.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ*
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ

Αχαΐρευτοι
Ουστ
Lunatics
Εισπνέοντας φόβο
άτομα4

Σάββατο 22 Δεκέμβρη στις 20:00 στο ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ

*τα έσοδα από τη συναυλία θα διατεθούν για τη συνέχιση των εργασιών αποκατάστασης του κτιρίου του Παπουτσάδικου

Για την αντιφασιστική πορεία στο Χαϊδάρι

poreia xaidari

Το Σάββατο 15/12 στις 13:30, έγινε αντιφασιστική πορεία στο Χαϊδάρι, μετά από κοινό κάλεσμα των τοπικών αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων του Χαϊδαρίου (κατάληψη Παπουτσάδικο, Λαϊκή συνέλευση Χαϊδαρίου, Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος “Ιστός” ).

Για περίπου μια ώρα στήθηκε μικροφωνική στο χώρο της προσυγκέντρωσης .  Διαβάστηκαν πολλές φορές τα κείμενα των διοργανωτών και καλούσαμε  τον κόσμο να διαδηλώσει μαζί μας. Κατά τις 15:00 βγήκαμε στο δρόμο με το κοινό πανό να είναι στη κορυφή (το οποίο πλαισίωνε η λ.σ.Χ. και ο “ιστός”), ενώ ακολουθούσε το πανό της κατάληψης Παπουτσάδικο. Στην πορεία πήραν επίσης μέρος με πανό και ξεχωριστά μπλοκ οι: ΟΕΝ, Αντιναζιστικό Μέτωπο Πετρούπολης και  Αντιφασίστες Αστικών Συγκοινωνιών.

Ο κόσμος που ανταποκρίθηκε τελικά στο κάλεσμα ήταν γύρω στα 300-350 άτομα, οι περισσότεροι Χαϊδαριώτες, αλλά και αρκετοί από γειτονικές περιοχές.  Πορευτήκαμε τόσο σε κεντρικούς δρόμους, όσο και σε γειτονιές μεταναστών για 1,5 ώρα,  φωνάζοντας αντιφασιστικά, αντιεθνικιστικά  και αντικρατικά συνθήματα. Μοιράστηκαν κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια,  ενώ οι αντιδράσεις του κόσμου τόσο στο δρόμο, όσο και σε μπαλκόνια και αυλές ήταν πολύ θετικές (και σε αρκετές περιπτώσεις ιδιαίτερα ένθερμες).

Στο Χαϊδάρι, μια πόλη που χτίστηκε από μετανάστες και πρόσφυγες, μια πόλη που ζει για δεκαετίες μαζί με τους “διαφορετικούς” των δύο ψυχιατρείων της και που οι γειτονιές της έχουν αγκαλιάσει τους  μετανάστες από το Πακιστάν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 (πολύ πριν γεννηθούν καν μερικοί από τους ντόπιους επίδοξους κανίβαλους), οι φασίστες και οι ρατσιστές δεν έχουν καμία θέση. Με τη δυναμική μας παρουσία στο δρόμο (με όλους τους τρόπους) δεν θα αφήσουμε χώρο για κανέναν μισαλλόδοξο μισάνθρωπο, για καμία κανιβαλική συμπεριφορά, για καμία έκφραση ενάντια στην ελευθερία. Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ενάντια σε καθετί που προσπαθεί να λεηλατήσει τις ζωές μας, προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση μέχρι την ολική ρήξη με το υπάρχον και την ανατροπή του.

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΧΑΙΔΑΡΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

(το κείμενο της πορείας σε μορφή pdf εδώ)

IMG_6379_small

IMG_6391_small

IMG_6409_small

IMG_6413_small

Αντιφασιστική Πορεία στο Χαϊδάρι – Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012 στις 13:30 στην Πλατεία Ηρώων

Η αποσύνθεση της κοινωνίας και το κλίμα φόβου που επιβάλλει η οικονομική κρίση δεν αρκούν για να μείνουμε σιωπηλοί και απαθείς. Φτιάχνουμε εικόνες του νέου κόσμου που ονειρευόμαστε και δρώντας συλλογικά, δημιουργούμε δομές και σχέσεις που χρησιμεύουν σαν εργαλεία για τον αγώνα μας για ελευθερία, αλληλεγγύη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Ο αγώνας αυτός διεξάγεται καθημερινά σε όλα τα επίπεδα και η οργή των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους δυνάστες τους γίνεται δημιουργική δύναμη και οργανωμένη αντίσταση για να αντιμετωπίσει την επελαύνουσα βαρβαρότητα.

Το κράτος και τα αφεντικά όμως, δεν θα παρακολουθούσαν την πιθανή κατάρρευσή τους με σταυρωμένα τα χέρια. Μπροστά στον κίνδυνο της κοινωνικής έκρηξης, αναβάθμισαν τις παραδοσιακές μεθόδους καταστολής, εδραιώνοντας ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης και ανέσυραν τις πιο επαίσχυντες εφεδρείες του, τους φασίστες, όπως  έκαναν κάθε φορά που απειλούνταν. Από την μεσοπολεμική Ιταλία του Μουσολίνι,  την Γερμανία του Χίτλερ, την Ισπανία του Φράνκο, αλλά και την Ελλάδα του Μεταξά και μετέπειτα των Συνταγματαρχών, ο φασισμός άφησε αναμνήσεις που θα πίστευε κανείς πως θα δημιουργούσαν και τις ανάλογες συνειδήσεις και θα καθιστούσαν κάθε προσπάθεια αναβίωσης αδύνατη. Πόλεμοι, ολοκαυτώματα, εκτελέσεις, πραξικοπήματα, βασανισμοί, εξορίες στα ξερονήσια και κοινωνικός κανιβαλισμός  υποστηριζόμενος από ρατσιστικά ιδεολογήματα περί «ανώτερων φυλών» και μίσους για τον «αδύναμο», τον «ξένο», τον «διαφορετικό». Ένα συνονθύλευμα προκατάληψης, άγνοιας, συντηρητισμού και συμφέροντος, μαζί με περίσσιο φόβο, σύγχυση και – για αρκετούς – καταπιεσμένα από το παρελθόν φασιστικά αντανακλαστικά.

Οι γειτονιές μας, οι δυτικές συνοικίες, έχουν συνδέσει την ιστορία τους με την αντίσταση απέναντι στους φασίστες. Πιο ειδικά στο Χαϊδάρι, η προκρούστεια λογική, που θέλει τους πάντες προσαρμοσμένους σε αποδεκτά καλούπια (καταγωγής, φύλου, κανονικότητας, κλπ), πέθανε αιώνες πριν στο Δαφνί, μαζί με τον Προκρούστη. Η ίδια η πόλη, δημιουργήθηκε από μια μικρή κοινότητα μεταναστών από τη Χίο, που ήρθαν να δουλέψουν στο Δρομοκαΐτειο, επεκτάθηκε χωροταξικά από αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων και εμπλουτίστηκε πληθυσμιακά από Πελοποννήσιους εργάτες των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά. Η πολυπολιτισμικότητα και η αρμονική συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων (το Χαϊδάρι έχει τα δύο μεγαλύτερα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας), είναι μια κοινωνική σύνθεση που όπλισε τους Χαϊδαριώτες ενάντια στο φασισμό διαχρονικά. Με το Μπλοκ15 και τον Βοτανικό Κήπο, όπου οι αγωνιστές εκτελούνταν από τους ναζί, με τους εκατοντάδες εξόριστους και βασανισθέντες από τη Χούντα, το Χαϊδάρι  είναι τόπος, που η συλλογική μνήμη δεν έχει επιτρέψει μέχρι σήμερα στους θαυμαστές των ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους (τάγματα ασφάλειας, χίτες, και λοιπά φασισταριά και γερμανοτσολιάδες) να εκδηλώσουν οργανωμένα το φασιστικό και ρατσιστικό τους μίσος.

Ωστόσο, είναι τέτοια η συστηματική και ενορχηστρωμένη προώθησή τους με όλα τα μέσα που διαθέτει στα χέρια της η κυρίαρχη τάξη, που δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό σε κανέναν αγωνιζόμενο άνθρωπο. Η άλλοτε γραφική και περιθωριοποιημένη Χρυσή Αυγή, μία νεοναζιστική-παρακρατική οργάνωση τραμπούκων μαχαιροβγαλτών, έχει γίνει ο κύριος μοχλός εκφασισμού της κοινωνίας και όχι μόνο έχει πλέον επίσημη εκπροσώπηση στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, αλλά και ορίζει την πολιτική ατζέντα (π.χ. νόμος για την ιθαγένεια, καταστολή καταλήψεων και απεργιακών συγκεντρώσεων, κλπ). Κράτος και παρακράτος σε αγαστή συνεργασία – όπως το επιβάλλει η πολυεπίπεδη σχέση τους, βρίσκονται σε εγρήγορση και εντείνουν τις πρακτικές τους, για να αποτρέψουν ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης ορισμένο πλέον από τους από κάτω, που θα θέσει σε κίνδυνο την κυριαρχία και τους συνδαιτυμόνες της.

Για να φτάσουμε στο σημείο να μην ξενίζει ο λόγος των φασιστών και να μην προκαλούν αποτροπιασμό οι πρακτικές τους, χρειάστηκαν δεκαετίες αλλοίωσης συνειδήσεων, καλλιέργειας του ατομικισμού, του μικροαστισμού, της αποξένωσης και διάλυσης του κοινωνικού ιστού, με τα ΜΜΕ να έχουν τον πρώτο λόγο στην διαμόρφωση των νέων ηθών και της επίπλαστης εικόνας ευμάρειας που χώραγε μπόλικη «εθνική υπερηφάνεια». Από την άλλη, το σύστημα εκπαίδευσης, η εκκλησία, η δικαιοσύνη, ο στρατός, το πολιτικό σύστημα εν γένει, σαν θεσμοί και φορείς ιδεολογιών, είχαν ανοίξει το δρόμο ώστε ο φασιστικός λόγος να αποκτήσει ακροατήριο με μικρές αντιστάσεις. Η υιοθέτηση κοινών συνθημάτων και πρακτικών με τους φασίστες της Χ.Α. από κάθε εκφραστή του συστήματος, είναι χαρακτηριστική της ολοφάνερης πλέον συμπόρευσης κράτους και παρακράτους (επιχείρηση-πογκρόμ «ξένιος Δίας», στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανιστήρια και δημόσια διαπόμπευση κρατουμένων).

Έτσι, μέρος των χαμηλότερων στρωμάτων, αυτών δηλαδή που καλούνται να πληρώσουν την κρίση, έφτασε να πιστεύει πως για τη μιζέρια του, για τις αμέτρητες απάτες, τα σκάνδαλα, τα μνημόνια και την εξαθλίωσή του φταίνε οι μετανάστες. Εν μέσω των εμετικών κραυγών των φασιστών για «ανθρώπινα σκουπίδια», ξέχασαν τους προγόνους τους που και αυτοί έγιναν κάποτε πρόσφυγες και μετανάστες (όπως γίνονται και σήμερα χιλιάδες νέοι άνεργοι). Ξέχασαν πως η ανάπτυξη που τους εξασφάλιζε το νεοελληνικό τους όνειρο, βασιζόταν στην εργασιακή εκμετάλλευση ανθρώπων εξαθλιωμένων και εκδιωγμένων από την χώρα τους εξαιτίας των πολέμων που με τις ψήφους τους συνυπέγραψαν. Ξεχνούν, ότι ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους «άλλους» και μετά για όλους. Εκμεταλλεύεται την απαισιοδοξία, την ανασφάλεια, την φρίκη που βιώνουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας και αναβαθμίζει μέρα με την μέρα το μίσος για κάθε τι το διαφορετικό. Χρώμα, φυλή, θρησκεία, σεξουαλικότητα, πολιτικές πεποιθήσεις, καλλιτεχνικές αναζητήσεις, κάθε είδους ελευθερία, όλα μπαίνουν στο στόχαστρο. Πατάει στον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού, εκμεταλλεύεται την έλλειψη αλληλεγγύης, την απουσία ή τη διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης, και σκαρφίζεται κάθε είδους διαχωρισμό (έλληνες-ξένοι, άσπροι- μαύροι, χριστιανοί-μουσουλμάνοι ή άθεοι, πατριώτες- προδότες) για να καλύψει τον πραγματικό, τον ταξικό διαχωρισμό.

Καθόλου τυχαία, το πιο πρόσφορο έδαφος για τη διάχυση των ιδεών τους, οι φασίστες το βρήκαν στην άλλη – την επίσημη – ασπίδα του καθεστώτος, τα σώματα ασφάλειας. Ένα μεγάλο κομμάτι τους, φαίνεται να στηρίζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους νοσταλγούς των Ες Ες, ενώ παράλληλα η αστική δικαιοσύνη φροντίζει  να νομιμοποιεί ουσιαστικά την όποια πράξη τους ξεφεύγει από τα πλαίσια της δικής της νομιμότητας. Στην ίδια κατεύθυνση, τα ΜΜΕ  τα καταφέρνουν περίφημα υποκρινόμενα  τον αποτροπιασμό τους για το φαινόμενο, ενώ στην πραγματικότητα επιχειρούν το ξέπλυμα των φασιστών, παρουσιάζοντας την δράση τους αλλά και την ίδια τους την ύπαρξη, σαν απόρροια της δράσης και ύπαρξης των κινημάτων αντίστασης στον νέο ολοκληρωτισμό. Με την περίφημη θεωρία του πολέμου των δύο άκρων την οποία ενστερνίζονται ακόμα και οι μετριοπαθείς όλων των αποχρώσεων, επιχειρείται η εξίσωση των κοινωνικών αγώνων με τα ρατσιστικά πογκρόμ, του συστήματος με τους καταπιεσμένους, της αντιβίας-αυτοάμυνας των αντιστεκόμενων με τα μαχαιρώματα μεταναστών, του μίσους των φασιστών με την αλληλεγγύη. Όσο λοιπόν και αν προσποιούνται τους «αντισυστημικούς», η αλήθεια είναι πως αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος εκμετάλλευσης. Την σιδερένια πυγμή, που παρεμβαίνει όπου το κράτος δεν αρκεί, για να επιβάλει την «τάξη και ασφάλεια» του καπιταλισμού προκειμένου τα αφεντικά να συνεχίσουν να απολαμβάνουν κέρδη.

Καθίσταται έτσι σαφές, πως ο αγώνας ενάντια στον φασισμό, είναι μέρος του ευρύτερου αγώνα ενάντια στο σύστημα που τον γέννα και τον ανατρέφει στα χρόνια της ευημερίας, για να τον εξαπολύσει όταν βρίσκεται σε κρίση.  Απαιτεί επαγρύπνηση και διαρκή και διαχρονική δράση σε όλα τα πεδία που λειτουργούν αναχαιτιστικά. Στο δρόμο, με τη φυσική μας παρουσία, για να μην αφήνουμε χώρο στις φασιστικές συμμορίες και κάθε λογής φασιστικές συμπεριφορές. Με τη σύγκρουση αλλά και την αποδόμηση του πολιτικού λόγου και των επιχειρημάτων των φασιστών (όσο αυτός ο οχετός είναι πολιτικός λόγος). Με αντιπληροφόρηση και προπαγάνδιση του ταξικού (και όχι του εθνικού, φυλετικού ή άλλου) πολέμου στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις γειτονιές και σε κάθε πεδίο κοινωνικής παρέμβασης. Με αντιδομές (συνελεύσεις γειτονιών, κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, καταλήψεις, στέκια, κ.ά.) που θα πραγματώσουν την οριστική ρήξη με τους μηχανισμούς καταπίεσης του συστήματος, τον απεγκλωβισμό απ’ την ανάθεση, την αντιπροσώπευση και τον κοινοβουλευτισμό, και με την έμπρακτη αλληλεγγύη στους φτωχοποιημένους και αποκλεισμένους του κόσμου των αφεντικών.

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

κατάληψη Παπουτσάδικο