παλιές δημοσιεύσεις

“Δουλεύοντας με το πάσο μας (ράδιο Αλίκη)”

Ένα Ιταλικό φιλμ (2004) για τα κινήματα αυτονομίας στην Ιταλία του 1977. Είναι η εποχή που δεκάδες ελεύθερα ραδιόφωνα γεννιούνται σε όλη την χώρα δίνοντας στο κίνημα φωνή. Η ταινία παρουσιάζει την προσωπική πορεία δύο φίλων από τα προάστια της Μπολόνια, μέσα στον κυκεώνα των έντονων γεγονότων της εποχής αλλά και των εντάσεων της νεότητάς τους. Ο σταθμός ράδιο Αλίκη στην πραγματικότητα άρχισε να εκπέμπει στις 9 Φεβρουαρίου 1976, στη συχνότητα 100,6 MHz, χρησιμοποιώντας έναν πρώην στρατιωτικό αναμεταδότη. Στις 2 Μαρτίου 1977 η αστυνομία εισέβαλε στο χώρο και τον έκλεισε

Πέμπτη 23 Ιουνίου

ώρα έναρξης προβολής 21:00

Η 15η Ιουνίου ήταν μια μέρα γενικής απεργίας και μαζικών κινητοποιήσεων, όπου εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου πλημμύρισαν όχι μόνο το κέντρο  της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων της χώρας, αντιστεκόμενοι στα σχέδια του κράτους και των μηχανισμών καταστολής. Από νωρίς το πρωί ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο με αρκετές χιλιάδες ένστολων και μη μπάτσων, αλλά και με τα κιγκλιδώματα της δημοκρατίας.

ΚΡΑΤΟΣ – ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ – ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Το κράτος φοβούμενο την οργή και την διάθεση για γενικευμένη αντίσταση του πλήθους και ποντάροντας στην ετερόκλητη σύνθεσή του και την απειρία του στο δρόμο, ξεκίνησε την επιχείριση τρομοκράτησής του, βάζοντας τους παρακρατικούς μηχανισμούς του (εθνικιστές, ασφαλίτες, μπράβους) να εξαπολύσουν επίθεση στα μαχητικά μπλόκ της πορείας που κατέληξαν στο Σύνταγμα, με πρόφαση την «απομάκρυνση» από τη συγκέντρωση των «ταραχοποιών στοιχείων» και τη «διατήρηση» του ειρηνικού χαρακτήρα της. Η προσπάθεια να στοχοποιηθούν και να απομονωθούν κάποια κομμάτια της πορείας απέτυχε παταγωδώς, καθώς οι παρακρατικοί αναχαιτίστηκαν επιτυχώς από συντρόφισσες – συντρόφους. Ταυτόχρονα, η επίθεση γενικεύτηκε καθώς τα ΜΑΤ έπνιξαν το Σύνταγμα στα χημικά για περισσότερες από 4 ώρες, στέλνοντας στο νοσοκομείο δεκάδες διαδηλωτές, ενώ εκατοντάδες μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ έκαναν ομαδικές συντονισμένες επιθέσεις στην περιοχή γύρω από τη Φιλελλήνων, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν και να απομακρύνουν τον κόσμο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ
Όσο συνέβαιναν αυτά, τα ΜΜΕ ακολουθώντας επισταμένα το ρόλο που η εξουσία τους έχει καθορίσει, συνέχισαν το βρώμικο παιχνίδι (κυρίως μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου) παραπληροφορώντας όλους αυτούς που δεν συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ δεν είχαν καμμία επαφή με την πραγματικότητα και με όσα συνέβαιναν πάνω στην πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς, δεν μπορούν πλέον να ξεγελάσουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, καθώς οι περισσότεροι έχουν καταλάβει το ρόλο τους. Γλύψιμο για τους αγανακτισμένους, θέαμα για τους άσχετους, προβοκάτσια για τους κοινωνικούς αγώνες. Στη χθεσινή πορεία, οι Χρυσαυγίτες βαφτίστηκαν αγανακτισμένοι, και οι αντιστεκόμενοι στα χημικά των μπάτσων προβοκάτορες. Όμως όλοι όσοι ήταν εκεί, γνωρίζουν ότι οι μοναδικοί προβοκάτορες είναι τα ΜΜΕ, που εδώ και χρόνια αμαυρώνουν ό,τι υγιές υπάρχει στην κοινωνία, την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την αλήθεια.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η πλειοψηφία του ετερόκλητου κόσμου που ήταν στην πλατεία δε μίλαγε για κουκουλοφόρους προβοκάτορες, αλλά συνηδητοποιούσε πως απέναντι στην κρατική βία μπορεί να σταθεί μόνο μέσω της αλληλεγγύης και της ανυπακοής. Πολύ γρήγορα μετά το πρώτο σοκ των επιθέσεων των ΜΑΤ, ο κόσμος έκανε πράξη την αλληλοβοήθεια, αρνιόταν να εκδιωχθεί από την πλατεία και στήριζε ο ένας τον άλλον με όποιο τρόπο μπορούσε.  Καθοριστικό ρόλο στο να μην πετύχει το σχέδιο εκκένωσης της πλατείας και των γύρω δρόμων, ήταν η απόφαση των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ να κρατήσουν το σταθμό Συντάγματος ανοιχτό, με δική τους ευθύνη και με τη βοήθεια αλληλέγγυων από διάφορα κινήματα και συλλογικότητες. Ο κόσμος έβρισκε καταφύγιο στον υπόγειο σταθμό όταν η ατμόσφαιρα γινόταν αποπνικτική από τα δακρυγόνα που εξαπέλυαν οι δυνάμεις καταστολής. Επίσης σημαντική ήταν η δημιουργία σταθμού Πρώτων Βοηθειών στον ίδιο χώρο που παραλάμβανε καθ’όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων δεκάδες τραυματίες. Όλα αυτά απέδειξαν στην πράξη ότι η αυτοοργάνωση είναι εφικτή ακόμα και σε έκκρυθμες καταστάσεις, όπου ο καθένας/καθεμία αυθόρμητα προσφέρει εκεί που μπορεί, χωρίς να χρειάζεται καθοδήγηση ή εντολές από κάποιον.

ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΧΡΩΜΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τα ΜΜΕ πιπίλησαν πολύ την καραμέλα των ειρηνικών διαδηλώσεων διότι πολύ απλά έτσι τους συμφέρει. Θέλησαν να περάσουν στον κόσμο το μήνυμα πως ενώ βρισκόμαστε σε ταξικό και κοινωνικό πόλεμο, εμείς απλά μπορούμε να νικήσουμε χτυπώντας κατσαρόλες και μουτζώνοντας προς τη Βουλή. Πως χέρι-χέρι με φασίστες που μαχαιρώνουν μετανάστες και αγωνιστές, μπορούμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά. Πως όντας αχρωμάτιστοι και απολίτικοι μπορούμε να τα βάλουμε με την εξουσία, ξεχνώντας την ιστορία που μας διδάσκει πως στην πρώτη γραμμή των αγώνων κατά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, ήταν πάντα άνθρωποι με βαθιά πολιτική θεώρηση.

(το κείμενο σε μορφή pdf)

Το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως ο κόσμος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί αυτό που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια: ότι η εξουσία και τα παρακλάδια της, μαζί με τα αφεντικά, είναι αυτοί που κινούν τα νήματα και παίρνουν τις αποφάσεις για τη ζωή μας. Ως συνέπεια αυτού, καταλαμβάνει πλατείες, κάνει συνελεύσεις στις γειτονιές και αντιλαμβάνεται πως δεν έχει ανάγκη από αντιπροσώπους να αποφασίζουν για αυτόν. Σηκώνεται από τον καναπέ, κλείνει την τηλεόραση, προσπαθεί να αυτοοργανωθεί και να δημιουργήσει εστίες αντίστασης παντού, ορθώνοντας ένα αντίπαλο δέος στην εξουσία.

Η αυτοοργάνωση αυτή καθεαυτή όμως, δε σημαίνει τίποτα αν δεν αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά και αν δεν στραφεί ενάντια σε αυτούς που μας πίνουν το αίμα. Δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι η επανάσταση είναι προ των πυλών, αλλά το κίνημα αυτό, αν ριζοσπαστικοποιηθεί, μπορεί να είναι η αρχή για κάτι πραγματικά ανατρεπτικό.

Οι επόμενες ημέρες είναι καθοριστικές, καθώς ψηφίζεται το μνημόνιο-ταφόπλακα, το οποίο θα εξαθλιώσει περισσότερο το ήδη καταρρακωμένο μέλλον μας. Για το λόγο αυτό, η συμμετοχή στη Γενική Απεργία της 15^ης Ιούνη, αλλά και σε κάθε άλλη κινητοποίηση, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Δε φτάνει όμως μία μόνο απεργία. Η αντίσταση πρέπει να κλιμακωθεί, μέσα από την αυτοοργάνωση των εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, και ανεξάρτητα από τις επιταγές των ξεπουλημένων συνδικάτων που  προκηρύσσουν απεργίες πυροτεχνήματα.

Προτείνουμε Απεργία Διαρκείας, καταλήψεις χώρων εργασίας, και σύγκρουση με ό,τι σταθεί εμπόδιο στη διεκδίκηση της ζωής μας.

Όλα αυτά, απειλούν το κράτος και τα αφεντικά, τα οποία δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν εύκολα τα κεκτημένα τους, και για το λόγο αυτό, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Οι μεγάλες ανατροπές δεν γίνονται ποτέ αναίμακτα, καθώς όσο μεγαλύτερο το διακύβευμα, τόσο μεγαλύτερη η σύγκρουση.

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών
Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Απεργία διαρκείας, Καταλήψεις παντού
Όλοι στους δρόμους

(το κείμενο σε μορφή pdf)

Σαββατιάτικο μεσημεριανό γλέντι ρεφενέ στην αυλή του Παπουτσάδικου

11 Ιούνη, ώρα 13:00

Την Παρασκευή 3/6, πραγματοποιήθηκε στο Παπουτσάδικο εκδήλωση με θέμα “Οικονομική Κρίση & Φασισμός”, η οποία προσέλκυσε αρκετό κόσμο από τις γειτονιές του Χαϊδαρίου, κόσμο όλων των ηλικιών, καθώς και συντρόφους από άλλες συλλογικότητες της περιοχής.

Η εκδήλωση άνοιξε με προβολή ντοκυμαντέρ το οποίο επιμελήθηκε ομάδα της κατάληψης, και εστίασε στο τρίπτυχο “ΑΝΑΠΤΥΞΗ” – ΚΡΙΣΗ – ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Μετά την προβολή, ακολούθησε συζήτηση μέχρι αργά το βράδυ.

Ακολουθεί το κείμενο της εκδήλωσης, και μερικές φωτογραφίες.

Οικονομική κρίση & φασισμός

Η οικονομική κρίση, την οποία βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, δεν είναι κάτι καινούριο στην ιστορία του καπιταλισμού. Δεν εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά από τη μία μέρα στην άλλη. Ήδη από τη δεκαετία του 70 είχε ξεκινήσει να προετοιμάζεται.

Για να επιβιώσει το σύστημα, υπόσχεται σε όλους τους εκμεταλλευόμενους μια θέση κάτω από τον ήλιο, μέσω της προπαγάνδας και του lifestyle. Εποχιακές μόδες, εικονικές ανάγκες, όλα έχουν σαν στόχο την κατανάλωση. ‘Καταναλώνω άρα υπάρχω, άρα είμαι ελεύθερη-ος’. Το λεξιλόγιο των διαφημίσεων πάντα φροντίζει να προσφέρει μια αίσθηση εικονικής ελευθερίας. Απεριόριστος χρόνος ομιλίας, ελεύθερα προγράμματα, ελευθερία επιλογής των μηνιαίων δόσεων. Οι επιλογές είναι άπειρες, μα η ελευθερία επιλογών πλασματική. Και, αν δεν έχεις λεφτά, δανείσου… δάνεια για διακοπές, πιστωτικές κάρτες για φοιτητές, δάνεια για να ξεπληρώνεις δάνεια. Μέχρι που φτάνει η στιγμή όπου οι οφειλέτες αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Κι εδώ είναι που το κράτος, ως πιστός φίλος των τραπεζιτών, αντί να απαλλάξει  τους οφειλέτες από τα χρέη τους, κρατικοποιεί τα χρέη των τραπεζών δίνοντας τους οικονομικές ενισχύσεις δισεκατομμυρίων…και πάει λέγοντας.

Με παρόμοιους τρόπους, εκβιάζει τους υπηκόους του, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι το χρέος είναι δικό τους. Έτσι ακολουθεί ο μαρασμός του ‘κοινωνικού κράτους’. Μειώσεις μισθών, απολύσεις, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων με άλλοθι την αποφυγή της χρεοκοπίας. Το μόνο που αφορά το κράτος είναι η ασφάλεια. Γι’ αυτό προσλαμβάνει μπάτσους και απολύει γιατρούς, προσλαμβάνει επαγγελματίες οπλίτες και απολύει δασκάλους. Κάνοντας ξεκάθαρη την επιλογή του.

Η προπαγάνδα των ΜΜΕ με τη σειρά της, έρχεται να απαλύνει τη σύγχυση που προκαλούν τέτοιες πολιτικές.  Όλες οι πολιτικές δυνάμεις που συντηρούν το σύστημα επικαλούνται την εθνική ενότητα, χρησιμοποιώντας εθνικιστικό λόγο, αναζητώντας είτε εσωτερικούς, είτε εξωτερικούς εχθρούς. Όποιου το κεφάλι ποτίζεται περισσότερο από την ιδεολογία τους, βλέπει σαν εχθρούς τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, στην προκειμένη τους μετανάστες, ένα κομμάτι της κοινωνίας, που αρχικά τα αφεντικά το εκμεταλλεύονται μέχρι το μεδούλι. Ενώ τώρα, εν μέσω κρίσης, έτσι απλά τους περισσεύει, και τους κοστίζει κάθε ζωή όσο ένα μαχαίρωμα, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, ή μία σφαίρα.

Και αυτή η σφαίρα αυτό το μαχαίρωμα, σήμερα στοχεύει τους μετανάστες. Αύριο ο στόχος θα είμαστε εμείς, ο καθένας η καθεμία που θα περισσεύει ή θα αντιστέκεται στο κόσμο των αφεντικών. Η ιστορία έχει δείξει πως ο καπιταλισμός είναι συνυφασμένος με το φασισμό, ο οποίος χρησιμοποιείται από την εξουσία ανάλογα με τις ανάγκες της. Και είναι στα χέρια όλων μας, αν η κρίση θα οδηγήσει στον εκφασισμό της κοινωνίας, ή στην απελευθέρωση από τα δεσμά της.

Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, στεκόμαστε αποφασιστικά απέναντι σε κάθε είδους ρατσιστική νοοτροπία, εχθρικά σε οτιδήποτε βρωμάει φασισμό και  αλληλέγγυοι-ες σε οποιονδήποτε γίνεται στόχος τους. Η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και η ταξική συνείδηση ενάντια στον καπιταλισμό και το φασισμό, είναι τα μόνα μας όπλα.

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Κατάληψη Παπουτσάδικο, Ιούνης 2011

(το κείμενο σε μορφή pdf)

Την Παρασκευή 3 Ιουνίου, στις 8:00 το απόγευμα, διοργανώνουμε στο χώρο του Παπουτσάδικου εκδήλωση με θέμα “Οικονομική Κρίση & Φασισμός”. Θα προβληθεί ντοκυμαντέρ και θα ακολουθήσει συζήτηση.