“λίγο βόλτες με τα σκυλιά ράτσας
λίγο γυμναστικές
λίγο βαράκια
λίγο πιλάτες
λίγο τροφές χωρις γλουτένη
και λίγο αντισηπτικά
λίγο τατουάζ
λίγο αντιρατσισμό, ( λίγο όμως )
λίγο τα γυναικεία δικαιώματα
λίγο η πρώτη πρόεδρος της δημοκρατίας,
λίγο gps για να πάω βόλτα
λίγο να δείχνω τα μπράτσα
λίγο τα μπούτια
λίγο να βγάζω selfie για το insta
λίγο τα πτυχία μου
(το ατομικό μου κεφάλαιο… )
λίγο τηλεόραση
λίγο να καταλάβω τι μου λένε, λίγο
λίγο εκκλησία
λίγο οικογένεια
λίγο πατρίδα
λίγο την πέφτουν οι Τούρκοι στον Έβρο…
λίγο λίγο..
δεν θα έχουμε χώρο να ανασάνουμε
με τους μαλάκες της διπλανής πόρτας…
και όχι από τον κορονοϊό…
λίγο λίγο ..
ο νέος άνθρωπος είναι ήδη εδώ..
λίγο λίγο, τα δεχόμαστε όλα…
λίγο απαγόρευση κυκλοφορίας
λίγα τα κρεβάτια της εντατικής
λίγες νοσηλεύτριες, λίγοι νοσηλευτές,
λίγοι γιατροί και γιατρίνες
και…
μπόλικες αυθεντίες με άσπρες μπλούζες
μελετούν τις ζωές μας με μπόλικα γραφήματα
μπόλικα στατιστικά μοντέλα
που μας πάνε εκθετικά στο διάολο
που πάνε χέρι χέρι με
μπόλικες μπλε στολές
και μπόλικα χακί άρματα
και μπόλικοι κοστουμάτοι και άριστοι,
με μπόλικα μαύρα ράσα
ψέλνουν για την μπόλικη ατομική ευθύνη
και..
το μόνο που παίζει είναι
μπόλικος φόβος
απέραντη σιωπή στους δρόμους
και μπόλικος θάνατος …
να ακονίσουμε την σκέψη
και την οργή μας
να κρατήσουμε ζωντανή“
(το παραπάνω κείμενο, όπως και όλα όσα βρίσκεις εδώ ,
είναι και ένας τρόπος έκφρασης και μια άρνηση των προσωπικών προφίλ του κόσμου του διαδικτύου,
αλλά ταυτόχρονα κουβαλά και μια σχέση, τη σχέση της κατάληψης Παπουτσάδικο…
Για οτιδήποτε δεις εδώ, την ευθύνη έχουν οι υπογράφοντες
Και οτιδήποτε δεις εδώ, δεν είναι αποτέλεσμα συνδιαμόρφωσης
κρύβει όμως αυτη τη σχέση, που λέγαμε, και το σεβασμό στο Παπουτσάδικο
Και οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται…
