Μηνιαία αρχεία: Ιανουάριος 2014

Από την εισαγωγή του βιβλίου:

Η Θεσσαλονίκη φορά τα καλά της για να γιορτάσει τα 100 χρονιά από την ήμερα που ο ελληνικός στρατός εισήλθε στην πόλη λεηλατώντας, σφάζοντας, βιάζοντας τον πολυεθνικό πληθυσμό της και βάζοντας τις βάσεις για την ανερχόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη. Θα ακολουθήσει ένας αιώνας κατά τον οποίο η Θεσσαλονίκη θα περάσει από το σιδερό και τη φωτιά για να μετασχηματιστεί στην εθνικά ομογενοποιημένη ελληνική αρρενωπή καπιταλιστική μητρόπολη.

Όσες και όσοι έθεσαν τον εαυτό τους απέναντι στο κυρίαρχο πρότυπο αντιμετωπίστηκαν ως μπάσταρδες και μπάσταρδοι. Οι μουσουλμάνοι και οι σλαβόφωνοι, περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού, ήταν οι πρώτοι που εκτοπίστηκαν βίαια τη δεκαετία του 1920 για να ακολουθήσει είκοσι χρόνια μετά, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η παγερή σιωπή και συνενοχή του ελληνικού πληθυσμού στη ναζιστική σφαγή των εβραίων που αποτελούσαν έως τότε τον μισό πληθυσμό της πόλης. Ταυτόχρονα οι εργατικοί αγώνες διαρκώς θα νιώθουν το αίμα να μπουκώνει τα ρουθούνια τους καθώς δέχονται την σφοδρή επίθεση των αφεντικών, του παρακράτους και των σωμάτων ασφαλείας και διαχρονικά η έμφυλη καταπίεση αναπαράγεται και οργιάζει στις οικογενειακές σχέσεις, στους δημόσιους χώρους, στα γήπεδα, στους στρατώνες και τα μπουρδέλα της ιστορίας…

Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ

http://www.anarxeio.gr/files/pdf/Bastards2012.pdf

Φαινότανε από χρόνια πριν. Το κράτος ήθελε να πεθάνει το δημόσιο σύστημα υγείας για να το αναστήσουν οι ιδιώτες και να φανούν ως σωτήρες. Κάτι οι εκστρατείες κατά του καπνίσματος δήθεν για την υγεία μας (οι καρκινοπαθείς και οι χρόνια ασθενείς κοστίζουνε, πώς να το κάνουμε τώρα), κάτι το σιγοντάρισμα κάποιων γιατρών που χτίζανε τις ιδιωτικές του καριέρες μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, το σπρώχνανε προς τα κει το πράμα.

Και σήμερα; Ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια οι ιδιωτικές ασφάλειες και οι μκο. Και κλείνουν νοσοκομεία. Εξορθολογισμός και αλλαγή χαρακτήρα λένε. Βίαιη υποτίμηση των ζώων μας λέμε εμείς. Κρίση λένε. Ευκαιρία για αύξηση κερδών λέμε εμείς. Και ποιοι κερδίζουν; Τα αφεντικά φυσικά! Θα «πεθαίνουμε» στη δουλειά και θα πληρώνουμε κι από πάνω. Κι αν δεν έχουμε δουλειά; Θα πεθαίνουμε επειδή δεν θα έχουμε να  πληρώσουμε. Έτσι κι αλλιώς για αυτούς όλο και πιο πολλοί περισσεύουμε.

Το μέλλον; Δημόσια τάξη, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους «περιθωριακούς» και τους «ξένους» και οι κοινωνικές ομάδες που θα ζούνε αποκλεισμένες όλο και θα αυξάνονται. Ο φασισμός με κρατικό δημοκρατικό περιτύλιγμα.

Το μέλλον μας; Από εμάς εξαρτάται, όσο κι αν θέλουν να νομίζουμε το αντίθετο.

Κι ενώ τα αφεντικά τη βγάζουν όλο και πιο τσάμπα με τους πετσοκομμένους μισθούς μας, τα εισιτήρια των συγκοινωνιών έχουν αυξηθεί 300% μέσα σε 5 χρόνια. Κι ενώ το κράτος, εκμεταλλευόμενο την ανεργία, στήνει νέα εργασιακά κάτεργα μέσω του οαεδ, βάζει μπάρες στα λεωφορεία. Κι ενώ το κράτος και τα μμε κατασκευάσανε την έννοια «λαθρομετανάστης»,  ξαμολάνε τους ρουφιάνους τους να κάνουν ελέγχους, κατασκευάζοντας την έννοια «λαθρεπιβάτης» (έχοντας ήδη έναν νεκρό). Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κάποιοι επιλέγουν αντί να χτυπήσουν εισιτήριο να αγοράσουν φαγητό. Κάποιοι άλλοι να μην ξαναπληρώσουν ό,τι έχουν χιλιοπληρώσει μέσω φόρων. Κάποιοι έχουμε καταλάβει πως στις πλάτες μας χοροπηδάνε κάποιοι άλλοι και αυτό το κάνουν όλο και πιο τσάμπα.
Και λέμε: ποιοι είναι οι τσαμπατζήδες τελικά;

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ