Ανακοινώσεις

Προβολή ταινιών animation μικρού μήκους.

Θα προβληθούν οι ταινίες:
– Κλειστή Ζώνη (Closed Zone), Yoni Goodman, 2009
– O Υπάλληλος (El Empleo), Santiago “Bou” Grasso, 2009
– Χταπόδια (Oktapodi), Julien Bocabeille, François-Xavier Chanioux, Olivier Delabarre, Thierry Marchand, Quentin Marmier and Emud Mokhberi, 2007
– Όλοι σας, μισείτε ο ένας τον άλλον (Mr Freeman part 58), 2010
– Η Τέχνη της Πτώσης (Fallen Art), Tomek Baginski, 2005
– Σχιζοφρένεια (Skhizein), Jérémy Clapin, 2008
– Big Bang Big Boom, Blu, 2010
– Ok No, Blu, 2001
– Βγες έξω, (Get Out), Charlotte Boisson, 2007
– Το Κτίριο, (Le Building), Animation School “The Gobelins”, Paris, 2005
– French Roast, Fabrice Joubert, 2008
– Το Τελευταίο Πλεκτό, (The Last Knit), Laura Neuvonen, 2005
– Vent, Erik van Schaaik & Martin Fondse, 2006

Τετάρτη 6 Ιουλίου
Ώρα έναρξης προβολής 9:30μμ

Τα έσοδα από την προβολή θα διατεθούν για την οικονομική στήριξη του συλληφθέντα της 48ωρης απεργίας Μανώλη Λ., στον οποίο επιβλήθηκε η καταβολή χρηματικής εγγύησης 70.000 ευρώ (!!!).

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Κυριακή 3 Ιουλίου, ώρα 19:00 – Κουκλοθέατρο και παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους

Οι Radical Fans United είναι μια ανοιχτή πρωτοβουλία οπαδών από διάφορες ομάδες που σαν στόχο έχει αφενός την ανταλλαγή απόψεων για γηπεδικά ζητήματα και αφετέρου την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς των οπαδών. Το festival διοργανώνεται από τους RFU κάθε χρόνο. http://rfu.blogspot.com/

Χτες, μέρα Παρασκευή, στο λόφο του Στρέφη, η ειδικά προετοιμασμένη ομάδα του Παπουτσάδικου (Χαβαλένθιανς) αντιμετώπισε σε ποδοσφαιρικό αγώνα knock-out, το φαβορί για τον τίτλο του τουρνουά, Αστέρα 1928.

Το αποτέλεσμα (1-4) δεν είναι αυτό που μετράει. Αυτό που θα θυμόμαστε θα είναι το άπιαστο, ψηλοκρεμαστό και φαλτσαριστό σουτ από τα 30 μέτρα του τερματοφύλακα μας που έγραψε στο 2 λεπτό το 1-0. Στη συνέχεια ο Αστέρας πάτησε γκάζια καθώς φρίκαρε με την ιδέα του αποκλεισμού και κατάφερε, παρά την σφιχτή άμυνα μας και τα συστήματα που είχαμε δουλέψει στην αυλή, να βάλει 4 γκολ. Η σημερινή μέρα και οι 364 επόμενες είναι αρκετές για προετοιμασία. Θα τα πούμε του χρόνου στο λόφο.

Το festival συνεχίζεται σήμερα και αύριο με αγώνες ποδοσφαίρου και basket, συναυλίες, συζητήσεις και προβολές.

Συγχαρητήρια σε όλους, παίκτες οπαδούς και διοργανωτές.

“Δουλεύοντας με το πάσο μας (ράδιο Αλίκη)”

Ένα Ιταλικό φιλμ (2004) για τα κινήματα αυτονομίας στην Ιταλία του 1977. Είναι η εποχή που δεκάδες ελεύθερα ραδιόφωνα γεννιούνται σε όλη την χώρα δίνοντας στο κίνημα φωνή. Η ταινία παρουσιάζει την προσωπική πορεία δύο φίλων από τα προάστια της Μπολόνια, μέσα στον κυκεώνα των έντονων γεγονότων της εποχής αλλά και των εντάσεων της νεότητάς τους. Ο σταθμός ράδιο Αλίκη στην πραγματικότητα άρχισε να εκπέμπει στις 9 Φεβρουαρίου 1976, στη συχνότητα 100,6 MHz, χρησιμοποιώντας έναν πρώην στρατιωτικό αναμεταδότη. Στις 2 Μαρτίου 1977 η αστυνομία εισέβαλε στο χώρο και τον έκλεισε

Πέμπτη 23 Ιουνίου

ώρα έναρξης προβολής 21:00

Η 15η Ιουνίου ήταν μια μέρα γενικής απεργίας και μαζικών κινητοποιήσεων, όπου εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου πλημμύρισαν όχι μόνο το κέντρο  της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων της χώρας, αντιστεκόμενοι στα σχέδια του κράτους και των μηχανισμών καταστολής. Από νωρίς το πρωί ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο με αρκετές χιλιάδες ένστολων και μη μπάτσων, αλλά και με τα κιγκλιδώματα της δημοκρατίας.

ΚΡΑΤΟΣ – ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ – ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Το κράτος φοβούμενο την οργή και την διάθεση για γενικευμένη αντίσταση του πλήθους και ποντάροντας στην ετερόκλητη σύνθεσή του και την απειρία του στο δρόμο, ξεκίνησε την επιχείριση τρομοκράτησής του, βάζοντας τους παρακρατικούς μηχανισμούς του (εθνικιστές, ασφαλίτες, μπράβους) να εξαπολύσουν επίθεση στα μαχητικά μπλόκ της πορείας που κατέληξαν στο Σύνταγμα, με πρόφαση την «απομάκρυνση» από τη συγκέντρωση των «ταραχοποιών στοιχείων» και τη «διατήρηση» του ειρηνικού χαρακτήρα της. Η προσπάθεια να στοχοποιηθούν και να απομονωθούν κάποια κομμάτια της πορείας απέτυχε παταγωδώς, καθώς οι παρακρατικοί αναχαιτίστηκαν επιτυχώς από συντρόφισσες – συντρόφους. Ταυτόχρονα, η επίθεση γενικεύτηκε καθώς τα ΜΑΤ έπνιξαν το Σύνταγμα στα χημικά για περισσότερες από 4 ώρες, στέλνοντας στο νοσοκομείο δεκάδες διαδηλωτές, ενώ εκατοντάδες μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ έκαναν ομαδικές συντονισμένες επιθέσεις στην περιοχή γύρω από τη Φιλελλήνων, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν και να απομακρύνουν τον κόσμο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ
Όσο συνέβαιναν αυτά, τα ΜΜΕ ακολουθώντας επισταμένα το ρόλο που η εξουσία τους έχει καθορίσει, συνέχισαν το βρώμικο παιχνίδι (κυρίως μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου) παραπληροφορώντας όλους αυτούς που δεν συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ δεν είχαν καμμία επαφή με την πραγματικότητα και με όσα συνέβαιναν πάνω στην πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς, δεν μπορούν πλέον να ξεγελάσουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, καθώς οι περισσότεροι έχουν καταλάβει το ρόλο τους. Γλύψιμο για τους αγανακτισμένους, θέαμα για τους άσχετους, προβοκάτσια για τους κοινωνικούς αγώνες. Στη χθεσινή πορεία, οι Χρυσαυγίτες βαφτίστηκαν αγανακτισμένοι, και οι αντιστεκόμενοι στα χημικά των μπάτσων προβοκάτορες. Όμως όλοι όσοι ήταν εκεί, γνωρίζουν ότι οι μοναδικοί προβοκάτορες είναι τα ΜΜΕ, που εδώ και χρόνια αμαυρώνουν ό,τι υγιές υπάρχει στην κοινωνία, την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την αλήθεια.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η πλειοψηφία του ετερόκλητου κόσμου που ήταν στην πλατεία δε μίλαγε για κουκουλοφόρους προβοκάτορες, αλλά συνηδητοποιούσε πως απέναντι στην κρατική βία μπορεί να σταθεί μόνο μέσω της αλληλεγγύης και της ανυπακοής. Πολύ γρήγορα μετά το πρώτο σοκ των επιθέσεων των ΜΑΤ, ο κόσμος έκανε πράξη την αλληλοβοήθεια, αρνιόταν να εκδιωχθεί από την πλατεία και στήριζε ο ένας τον άλλον με όποιο τρόπο μπορούσε.  Καθοριστικό ρόλο στο να μην πετύχει το σχέδιο εκκένωσης της πλατείας και των γύρω δρόμων, ήταν η απόφαση των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ να κρατήσουν το σταθμό Συντάγματος ανοιχτό, με δική τους ευθύνη και με τη βοήθεια αλληλέγγυων από διάφορα κινήματα και συλλογικότητες. Ο κόσμος έβρισκε καταφύγιο στον υπόγειο σταθμό όταν η ατμόσφαιρα γινόταν αποπνικτική από τα δακρυγόνα που εξαπέλυαν οι δυνάμεις καταστολής. Επίσης σημαντική ήταν η δημιουργία σταθμού Πρώτων Βοηθειών στον ίδιο χώρο που παραλάμβανε καθ’όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων δεκάδες τραυματίες. Όλα αυτά απέδειξαν στην πράξη ότι η αυτοοργάνωση είναι εφικτή ακόμα και σε έκκρυθμες καταστάσεις, όπου ο καθένας/καθεμία αυθόρμητα προσφέρει εκεί που μπορεί, χωρίς να χρειάζεται καθοδήγηση ή εντολές από κάποιον.

ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΧΡΩΜΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τα ΜΜΕ πιπίλησαν πολύ την καραμέλα των ειρηνικών διαδηλώσεων διότι πολύ απλά έτσι τους συμφέρει. Θέλησαν να περάσουν στον κόσμο το μήνυμα πως ενώ βρισκόμαστε σε ταξικό και κοινωνικό πόλεμο, εμείς απλά μπορούμε να νικήσουμε χτυπώντας κατσαρόλες και μουτζώνοντας προς τη Βουλή. Πως χέρι-χέρι με φασίστες που μαχαιρώνουν μετανάστες και αγωνιστές, μπορούμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά. Πως όντας αχρωμάτιστοι και απολίτικοι μπορούμε να τα βάλουμε με την εξουσία, ξεχνώντας την ιστορία που μας διδάσκει πως στην πρώτη γραμμή των αγώνων κατά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, ήταν πάντα άνθρωποι με βαθιά πολιτική θεώρηση.

(το κείμενο σε μορφή pdf)

Το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως ο κόσμος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί αυτό που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια: ότι η εξουσία και τα παρακλάδια της, μαζί με τα αφεντικά, είναι αυτοί που κινούν τα νήματα και παίρνουν τις αποφάσεις για τη ζωή μας. Ως συνέπεια αυτού, καταλαμβάνει πλατείες, κάνει συνελεύσεις στις γειτονιές και αντιλαμβάνεται πως δεν έχει ανάγκη από αντιπροσώπους να αποφασίζουν για αυτόν. Σηκώνεται από τον καναπέ, κλείνει την τηλεόραση, προσπαθεί να αυτοοργανωθεί και να δημιουργήσει εστίες αντίστασης παντού, ορθώνοντας ένα αντίπαλο δέος στην εξουσία.

Η αυτοοργάνωση αυτή καθεαυτή όμως, δε σημαίνει τίποτα αν δεν αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά και αν δεν στραφεί ενάντια σε αυτούς που μας πίνουν το αίμα. Δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι η επανάσταση είναι προ των πυλών, αλλά το κίνημα αυτό, αν ριζοσπαστικοποιηθεί, μπορεί να είναι η αρχή για κάτι πραγματικά ανατρεπτικό.

Οι επόμενες ημέρες είναι καθοριστικές, καθώς ψηφίζεται το μνημόνιο-ταφόπλακα, το οποίο θα εξαθλιώσει περισσότερο το ήδη καταρρακωμένο μέλλον μας. Για το λόγο αυτό, η συμμετοχή στη Γενική Απεργία της 15^ης Ιούνη, αλλά και σε κάθε άλλη κινητοποίηση, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Δε φτάνει όμως μία μόνο απεργία. Η αντίσταση πρέπει να κλιμακωθεί, μέσα από την αυτοοργάνωση των εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, και ανεξάρτητα από τις επιταγές των ξεπουλημένων συνδικάτων που  προκηρύσσουν απεργίες πυροτεχνήματα.

Προτείνουμε Απεργία Διαρκείας, καταλήψεις χώρων εργασίας, και σύγκρουση με ό,τι σταθεί εμπόδιο στη διεκδίκηση της ζωής μας.

Όλα αυτά, απειλούν το κράτος και τα αφεντικά, τα οποία δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν εύκολα τα κεκτημένα τους, και για το λόγο αυτό, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Οι μεγάλες ανατροπές δεν γίνονται ποτέ αναίμακτα, καθώς όσο μεγαλύτερο το διακύβευμα, τόσο μεγαλύτερη η σύγκρουση.

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών
Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Απεργία διαρκείας, Καταλήψεις παντού
Όλοι στους δρόμους

(το κείμενο σε μορφή pdf)