Ανακοινώσεις
544 άρθρα
Η συναυλία που οργανώθηκε στις 8 Ιουλίου στoν χώρο του Πολυτεχνείου, από τον κινηματικό σταθμό 98 fm ,με σκοπό αφενός την οικονομική ενίσχυση του σταθμού και αφετέρου την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων της απεργίας 28-29 Ιουνίου, πνίγηκε στα δακρυγόνα και οδήγησε στην σύλληψη και προφυλάκιση ενός ατόμου.
Αργά το βράδυ, και ενώ η συναυλία ήταν σε εξέλιξη, κάποιοι επιλέγουν να επιτεθούν στην διμοιρία των ΜΑΤ που βρίσκεται επί της Μπουμπουλίνας. Αυτό είναι αρκετό για κινηθούν τα γρανάζια του κατασταλτικού μηχανισμού ενάντια σε μια αυτοοργανωμένη συναυλία και του κόσμου που συμμετείχε σε αυτήν. Οι μπάτσοι κατεβαίνουν την Τοσίτσα ρίχνοντας χημικά και κρότου λάμψης με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ασφυκτική ατμόσφαιρα στο χώρο της συναυλίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και ενώ κάποιος κόσμος επιλέγει να φύγει, μια διμοιρία που βρισκόταν σε παρακείμενο στενάκι της Μπουμπουλίνας, απομονώνει και επιτίθεται με βία στον Χ.Κ. ο οποίος απομακρύνονταν εκείνη την ώρα από το Πολυτεχνείο.
Κάπου εδώ τελειώνει το πολιτιστικό κομμάτι και αρχίζει ο «πολιτισμός των μπάτσων».
Ο Χ.Κ. ξυλοκοπείται άγρια από τα ΜΑΤ και μεταφέρεται ημιλιπόθυμος και αιμόφυρτος στην κλούβα όπου λαμβάνει και άλλες «φιλικές» περιποιήσεις από τα ένστολα καθίκια. Μεταφέρεται στην ΓΑΔΑ, αλλά και εκεί δεν φαίνεται να ανησυχεί κανείς για την κατάσταση της υγείας του, ακόμα και όταν πέφτει λιπόθυμος. Το πρωί μεταφέρεται στα δικαστήρια για να περάσει από εισαγγελέα, παρόλο που ζητά συνέχεια να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Τελικά ,του απαγγέλλονται κατηγορίες για δυο κακουργήματα (κατοχή, χρήση εκρηκτικών υλών) και δυο πλημμελήματα (διαταραχή κοινής ειρήνης, εξύβριση) και μεταφέρεται στον νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται για μια εβδομάδα, αφού όπως διαπιστώνεται από τους γιατρούς τα τραύματά του είναι πολύ σοβαρά (κάταγμα στο μέσο κρανίο, εννέα ράμματα στο κεφάλι, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, εξάρθρωση γονάτου, δέκα ράμματα στο πόδι και πολλαπλά και μεγάλης έντασης χτυπήματα από γκλομπ στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία του προκάλεσαν νεφρική ανεπάρκεια). Εκεί, στο δωμάτιο νοσηλείας όπου βρίσκεται φρουρούμενος γίνεται και το «θεάρεστο» έργο της ανακριτικής διαδικασίας. Ουσιαστικά η ανακρίτρια, βασιζόμενη στην «αδιαμφισβήτητη» μαρτυρία ενός από τους βασανιστές του, του κάνει γνωστή την άμεση προφυλάκισή του.
Η δικαιοσύνη, χέρι-χέρι με τις δυνάμεις καταστολής, τον μεταγάγουν στο νοσοκομείο των φυλακών του Κορυδαλλού και μετά από μία εβδομάδα, στα μαύρα κελιά της «δημοκρατίας» τους, όπου βρίσκεται προφυλακισμένος μέχρι και σήμερα. Οι εντολές της κυριαρχίας προς τις δυνάμεις καταστολής είναι ξεκάθαρες, και εφαρμόζονται με το απαιτούμενο μένος, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που αφορούν το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που δεν αναπαράγει την μιζέρια της κρίσης τους και αντιστέκεται με προτάσεις για έναν άλλο τρόπο κοινωνικής οργάνωσης. Εκείνους που επιλέγουν να αυτοοργανωθούν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Χ.Κ.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
(το κείμενο σε μορφή pdf)
Κείμενο που μοιράστηκε στην αντιφασιστική πορεία της Παρασκευής (30/9) στο Αιγάλεω, και συνυπογράφεται από 7 συλλογικότητες της δυτικής Αθήνας
(το κείμενο σε μορφή pdf)
Για την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, ντόπιων και μεταναστών.
Παρασκευή 30/9, 18:30, πλ. 29ης Σεπτεμβρίου ’44 (Ι.Οδός & Κηφισού) Αιγάλεω
ΑΦΙΣΑ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στους δρόμους τους Χαϊδαρίου
Έχουν βαλθεί να μας πείσουν τα «αφεντικά της πόλης», ο δήμαρχος, τα δημοτικά συμβούλια, χέρι-χέρι με τους εμπόρους, τον ΑΣΔΑ, τους καταστηματάρχες και την τοπική μαφία, ότι θα υποβαθμιστεί η περιοχή, επειδή έχει τεθεί θέμα «ο ΟΚΑΝΑ στο ΑΤΤΙΚΟ».
Και όταν λένε υποβάθμιση οι «ιδιοκτήτες», εννοούν πως θα πέσει η αξία της περιοχής. Αυτό είναι το πρόβλημα τους. Το οικόπεδο, η αντικειμενική αξία.
Και κάνουν σάκο του μποξ, τους τοξικοεξαρτημένους. Να μην έρθουν εδώ. Λένε. Θα υποβαθμίσουν τη περιοχή. Ως «άλλα» σκουπίδια της πόλης τους λένε.
Ξεχνούν ότι το Χαϊδάρι ζει χρόνια τώρα με το Δρομοκαΐτειο και το Δαφνί. Ξεχνούν ότι στο Δαφνί υπάρχει μονάδα απεξάρτησης. Ξεχνούν ότι στο Χαϊδάρι οι «τρελλοί» και οι «άρρωστοι», ζουν χρόνια εδώ, αρμονικά, ως κομμάτι της κοινωνίας. Και ότι η πρέζα δεν θα έρθει με τον ΟΚΑΝΑ. Είναι ήδη εδώ.
Ξερνούν ρατσισμό, απέναντι στον «πάτο της κοινωνίας», τους τοξικοεξαρτημένους.
Ας ξεράσουμε και εμείς πάνω στο φόβο, που επιβάλλουν…
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
(κείμενο της Κατάληψης Κούβελου για την εμπρηστική επίθεση που δέχτηκε στις 15/09)
Ξημερώματα Πέμπτης 15/09/2011 και ώρα 3:30 η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι, δέχεται εμπρηστική επίθεση. Αποτέλεσμα της πυρκαγιάς είναι να καταρρεύσει η στέγη και να καούν 4 δωμάτια του κτιρίου. Η Έπαυλη Κουβέλου, που τελεί υπό κατάληψη από τις 7 Απριλίου του 2010, αποτελεί για εμάς στέγη των πολιτικών μας ιδεών και ορμητήριο των πολιτικών μας δράσεων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα με πρόταγμα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές δομές καταφέραμε να καθαρίσουμε το χώρο και να τον καταστήσουμε λειτουργικό, να πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, καθώς και να παρέμβουμε στην τοπική κοινωνία με δράσεις αντιπληροφόρησης.
Σε περίοδο συστημικής κρίσης, (πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θεσμικής) και ενώ παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής όξυνσης και κοινωνικού αναβρασμού, το κράτος επιλέγει να θωρακιστεί εντείνοντας το βαθμό καταστολής για να διατηρήσει τη θέση ισχύος του. Στόχος του είναι να «χτυπήσει» κάθε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στους σχεδιασμούς του. Τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος δρα εναντίον τους με εκκενώσεις, έρευνες και αποδόσεις κατηγοριών που πολλές φορές συνοδεύονται από υπέρογκες εγγυήσεις. Κι αυτό διότι αποτελούν εστίες πολιτικών ζυμώσεων, συσπείρωσης των αγωνιζόμενων και συλλογικοποίησης της δράσης τους.
Η πολιτική δράση τέτοιων εγχειρημάτων, που αυξάνονται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο, είναι φυσικό να βρίσκει απέναντί της και διάφορες νεοφασιστικές ομάδες. Ομάδες που ενοχλούνται άμεσα από τα προτάγματα που προβάλλονται από αυτούς τους χώρους, όπως αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κοινωνικών υποκειμένων χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Οι εμπρηστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και στέκια αποτελούν συνηθισμένη τους τακτική, καθώς έχουν σημειωθεί επίσης και κάποιοι τραυματισμοί συντρόφων που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τη σύμπραξη κράτους και παρακράτους σε συμμορίτικα χτυπήματα, όχι μόνο ενάντια σε πολιτικούς χώρους αλλά και σε πογκρόμ μεταναστών, πορείες κλπ.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την εμπρηστική επίθεση που έγινε στην κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου ως αναμενόμενη στάση του πολιτικού μας εχθρού, που πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να μας φοβίσει και να αποδυναμώσει την πολιτική μας συλλογικότητα. Όμως η φωτιά, μπορει να προκάλεσε υλικές φθορές αλλά δυνάμωσε τη θέλησή μας και την αποφασιστικότητά μας για συνέχιση του αγώνα μας ως πολιτική οντότητα. Τέλος ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν αποτελεί χτύπημα σε μια μεμονωμένη ομάδα αλλά σε έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο. Έναν χώρο που βασισμένο στις αρχές της αλληλεγγύης συσπειρώνεται και αντιστέκεται δυναμικά σε τέτοιου είδους φασιστικές επιθέσεις.
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου
Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι