Περίπου στη 1:00 π.μ ξημέρωμα Τετάρτης μια ντουζίνα φασίστες επιτέθηκαν σε παρέα νεαρών στο Κερατσίνι και μαχαίρωσαν έναν από αυτούς με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του. Μια παρέα από δύο ζευγάρια, μεταξύ αυτών και ο 34χρονος γνωστός για την αντιφασιστική του δράση στην περιοχή, παρακολουθούσαν ποδοσφαιρικό αγώνα σε καφετέρια στην Αμφιάλη. Τριγύρω τους άρχισαν να μαζεύονται άτομα με μπλούζες της Χρυσής Αυγής. Ο 34χρονος πήρε αμέσως συντρόφους του στο τηλέφωνο προκειμένου να τους ενημερώσει. Η ομάδα επιτέθηκε στην παρέα και άρχισαν συμπλοκές. Η παρέα άρχισε να τρέχει ενώ στην ομάδα των χρυσαυγιτών προστέθηκε και ένα αυτοκίνητο που πρόλαβε τον 34χρονο. Από το αυτοκίνητο κατέβηκε ένα άτομο το οποίο και μαχαίρωσε στην καρδιά τον 34χρονο. Ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν κοντά συνέλαβε τον δράστη. Το ασθενοφόρο άργησε να εμφανιστεί… Ο 34χρονος μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.
Ανακοινώσεις
544 άρθρα
η επέκταση της λεηλασίας των ζωών μας
με χιλιάδες απολύσεις, αυτοκτονίες, εξώσεις, χαράτσια, φτωχοποίηση, εξαθλίωση
με τη διάχυση του φόβου, της μοιρολατρίας, της εκπειθάρχησης, της υποταγής, του κανιβαλισμού, του εκφασισμού της κοινωνίας
περιλαμβάνει την επίθεση σε όποιον/α αντιστέκεται
Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, γιατί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Γιατί επιτίθενται στον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της εξουσίας. Γιατί στέκονται ενάντια και έξω από θεσμούς, ιεραρχίες, φυλετικούς και έμφυλους διαχωρισμούς. Γιατί μέσα τους δυναμώνουν οι συνειδήσεις για την ατομική και συλλογική κατάκτηση της ελευθερίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
μηχανοκίνητη πορεία – σάββατο 14/9 – 11:30 – πάρκο τρίτση (κεντρική είσοδος χασιάς / 6η στάση χασιάς)
Συγκέντρωση αλληλέγγυων στην πλατεία Εσταυρωμένου έξω από το μετρό του Αιγάλεω στις 18:00 στο πλαίσιο της πανελλαδικής ημέρας δράσεων αλληλεγγύης στην κατάληψη Αντιβίωση των Ιωαννίνων.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, ως θεμελιακός κρατικός θεσμός και ιδεολογικός μηχανισμός των κυρίαρχων, είχε διαχρονικά τον ρόλο της αναπαραγωγής των υπαρχόντων κοινωνικών σχέσεων και της διαμόρφωσης της ανάλογης συνείδησης στους μαθητές.
Πειθαρχία απέναντι στους κανόνες και τους ανώτερους, ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών, αποχαύνωση στις αίθουσες της πλήξης, στείρα αποστήθιση εν είδη μόρφωσης και η όποια γνώση, να παρέχεται προσανατολισμένη στην εξασφάλιση των συμφερόντων των αφεντικών αυτού του κόσμου. Με την ανοχή, αν όχι και τις ευλογίες της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών/δασκάλων.
Το έχουμε ξαναγράψει και εμείς και άλλοι σύντροφοι πως το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος και αυτή η θέση μας παραμένει σταθερή. Ωστόσο η σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση, καθιστά αναγκαία για τους εξουσιαστές, την προσαρμογή της παιδείας στα νέα δεδομένα και γίνεται προφανές πως σε συνθήκες καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (και) η δημόσια παιδεία περισσεύει.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι όμως, αυτές είναι μερικές μόνο από τις αλλαγές που φέρνει μαζί του το «νέο λύκειο»:
Για το ΕΠΑΛ (τεχνικό λύκειο)
-καταργούνται οι σχολές υγείας & πρόνοιας, αισθητικής, γραφικών τεχνών κ.α., περίπου το μισό ΕΠΑΛ, 20.000 μαθητές στο δρόμο.
-ακόμα λιγότερα μαθήματα γενικής παιδείας, ακόμα περισσότερη εξειδίκευση
-πανελλήνιες εξετάσεις και στις 3 τάξεις + πανελλήνιες για εισαγωγή σε ΤΕΙ
-4ο έτος μαθητείας (7 ώρες τη βδομάδα στο σχολείο και οι υπόλοιπες ώρες, μέσω ΟΑΕΔ, εργασία με 9ευρώ μεροκάματο)
Για το ΓΕΛ (γενικό λύκειο)
-ακόμα λιγότερα μαθήματα γενικής παιδείας, ακόμα περισσότερη εξειδίκευση
– πανελλήνιες εξετάσεις και στις 3 τάξεις + πανελλήνιες για εισαγωγή σε ΑΕΙ/ΤΕΙ
Επίσης ιδρύονται τα ΣΕΚ, (δημόσιες ή ιδιωτικές σχολές επαγγελματικής κατάρτισης, μεταγυμνασιακή μη-τυπική εκπαίδευση) που παρέχουν μόνο κατάρτιση και όχι παιδεία, είναι διετούς φοίτησης, δεν δίνουν απολυτήριο λυκείου, και περιλαμβάνουν ένα 3ο έτος σπουδών-μαθητείας, με εξευτελιστικό μισθό όπως τα ΕΠΑΛ. Ενώ για τα νυχτερινά λύκεια, θεσπίζεται κατώτατο όριο ηλικίας τα 20 για φοίτηση σε αυτά.
Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς, πέρα από τους 2200 καθηγητές που είναι ήδη σε διαθεσιμότητα, δημιουργούνται καινούριοι πλεονάζοντες μετά την κατάργηση τμημάτων. Τοποθετώντας τους σε διαφορετικούς τομείς του δημοσίου (πχ σε νοσοκομεία) αλλάζουν και οι εργασιακοί όροι, πχ μπορεί να προσληφθούν για ορισμένη σύμβαση 3 μηνών και μετά να απολυθούν. Για την κάλυψη των κενών στα σχολεία, αντί για αναπληρωτές (12.000 καθηγητές πέρυσι) θα προσλαμβάνονται ωρομίσθιοι με 400ευρώ μικτά. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στις πειθαρχικές διώξεις: αρκεί μια οποιαδήποτε καταγγελία χωρίς καν να εκδικαστεί, για να βγει σε αργία κάποιος καθηγητής. Πρόκειται για ένα καθεστώς εργασιακής τρομοκρατίας το οποίο συν τοις άλλοις εξωθεί τον κλάδο σε «λύσεις» ανάθεσης σε μια συνδικαλιστική ηγεσία-γραφειοκρατία, εντελώς ανίκανη και υποτακτική.
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες τέτοιου τύπου αλλαγές, όμως δεν είναι στις προθέσεις αυτού του κειμένου να εξαντληθεί στο να παρουσιάσει απλά το πόσο φρικτό είναι το «νέο λύκειο», ούτε να αποκαλύψει το αυτονόητο: ότι αυτές οι αλλαγές κάνουν τους φροντηστηριάρχες, και τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια να τρίβουν τα χέρια τους με την νέα πελατεία, και τα αφεντικά όπως και τους πολιτικούς να περιμένουν τους νέους εργαζόμενους-ψηφοφόρους με ανοιχτές αγκάλες, βέβαιοι ότι θα τους βρουν πιο χειραγωγήσιμους από ποτέ. Άλλωστε ούτε το παλιό ούτε το παλιότερο λύκειο-μοντέλο εκπαίδευσης, άφηναν αμφιβολίες για το ποιόν εξυπηρετούν. Το ζήτημα λοιπόν, είναι τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω στο σημερινό επίπεδο του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού και πως θα απαντήσουμε εμείς.
Το «νέο λύκειο» γίνεται όλο και περισσότερο ένα σχολείο φυλακή για τους μαθητές, ένα μονότονο εξεταστικό κέντρο, ένας χώρος που ενταφιάζει την -ήδη νεκρή στα σχολεία- κριτική σκέψη και προωθεί ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό, την παραγωγικότητα», τον ατομισμό. Στοιχεία ιδιαιτέρως εκτιμητέα από το σύστημα. Πέρα από αυτό, το νέο λύκειο γίνεται μια όλο και πιο ξεκάθαρη (και πολωμένη) ταξική υπόθεση. Σε μια εποχή που η ανεργία εκτοξεύεται και οι μισθοί πιάνουν πάτο, οι συνεχείς εξετάσεις κάνουν ακόμα πιο δυσαναπλήρωτο το οικονομικό χάσμα μεταξύ εχόντων και μη-εχόντων. Ακόμα και η απόκτηση απολυτηρίου δυσκολεύει πολύ χωρίς την παρακολούθηση φροντιστηρίων, ενώ όσοι αποκτούν πτυχίο πανεπιστημίου θα είναι ακόμα λιγότεροι ανάμεσα στους πολλούς. Για όσους, λοιπόν, δεν αντέχει η τσέπη τους τέτοιες «πολυτέλειες» σε περιόδους κρίσης, η μεταγυμνασιακή, μη-τυπική εκπαίδευση αντικαθιστά το λύκειο και τις –όποιες- γενικές γνώσεις προσφέρονται εκεί, με στεγνή κατάρτιση. Φτηνοί αμόρφωτοι εργάτες, να ρίχνονται όσο το δυνατόν συντομότερα σε μια κανιβαλική παραγωγική διαδικασία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς πνευματικά εργαλεία, με ένα χαρτί κατάρτισης για …κουπί στο πέλαγος της ανεργίας. Ο καπιταλισμός χρειάζεται πειθήνιους πολίτες, να ξέρουν να κάνουν ένα πράγμα, όχι περισσότερα, να μη σκέφτονται, να μην αντιδρούν, να μη συλλογικοποιούν τις αντιστάσεις τους, να δέχονται τα πάντα στην απελπισία τους. Και το νέο λύκειο καλείται να κάνει ακριβώς αυτή τη βρώμικη δουλειά και να παράγει αυτό το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτείται: τα γρανάζια μιας αναδιαρθρωμένης καπιταλιστικής μηχανής και τα πιόνια ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Οι ατομικές λύσεις για τους «από κάτω», για το όλο και διογκούμενο κομμάτι της κοινωνίας των αποκλεισμένων, έχουν φύγει ανεπιστρεπτί, αφήνοντας πίσω τους ένα κενό που ακόμα δεν έχουμε βρει τον τρόπο να καλύψουμε. Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου, είτε ενάντια στον χώρο της παιδείας είτε ενάντια σε καθετί δημόσιο(από τα αγαθά μέχρι το περιβάλλον), απαντιέται μόνο με αγώνες, συγκρούσεις, συλλογικές δράσεις, αλληλεγγύη και διασύνδεση μεταξύ των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Δεν περιμένουμε από κανένα διευθυντή σχολείου να λύσει το πρόβλημα των καταργηθέντων σχολείων, από κανένα δήμαρχο να αντισταθεί στη διάλυση των δομών της περιοχής του, από καμία ΟΛΜΕ να προκηρύξει αγώνες για να τους υπονομεύσει αργότερα η ίδια. Οργανώνουμε την άμυνα μας απέναντι στην καταστολή, στις επιστρατεύσεις και τους φασίστες. Κόντρα στην απάθεια, τη διαμεσολάβηση των καθεστωτικών θεσμών και στο «σώζων εαυτό σωθείτο», δημιουργούμε τώρα αντι-ιεραρχικά σχολικά συμβούλια , οργανώνουμε δράσεις μέσα και έξω από τα σχολεία, περνάμε στην αντεπίθεση. Ο κόσμος δεν κερδίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτή που σφίγγεται σε μια γροθιά.
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟ ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
(το κείμενο σε μορφή pdf)
Οι καταλήψεις είναι κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και πρόταση οργάνωσης μιας άλλης κοινωνίας
Τα κοινωνικά εγχειρήματα και οι καταλήψεις χτυπιούνται γιατί αποτελούν εστίες αντίστασης στον κοινωνικό ζόφο, εστίες πολιτικής και πολιτιστικής δημιουργίας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας.
Προπάντων όμως, γιατί είναι φορείς της πρότασης για μια άλλη κοινωνία που θα χτιστεί στα ερείπια της παλιάς.
Σε έναν κόσμο που καταρρέει και αποσυντίθεται, η πρόταση της ανατροπής, για μια νέα αυτό-οργανωμένη κοινωνία των από κάτω, είναι για μας η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Οι εξουσιαστές έχουν κάθε λόγο να φοβούνται.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ – ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Για κράτος, μπάτσους,φασίστες κι ελεγκτές…
Ένα εισιτήριο αξίζουν οι ζωές
Αυτός ο κόσμος είναι ένα έγκλημα σε επιτάχυνση…
Στις 14/08/13 ένας ακόμη από μας, ο 19χρονος Θανάσης Αρναούτης, δολοφονήθηκε στο Περιστέρι επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο.
Ελεγκτής και οδηγός ενσαρκώνουν τα σημάδια μιας πραγματικότητας: αυτή της κανονικότητας της βίας, του ωμού κανιβαλισμού και της διαρκούς επίθεσης εις βάρος της τάξης μας.
Την ώρα που κράτος και αφεντικά χορεύουν στα συντρίμια της λεγόμενης “κρίσης”, πάσης φύσεως λακέδες (μπάτσοι, φασίστες, ελεγκτές) κυνηγούν και καταστέλλουν κάθε μορφή αντίστασης.
Να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας κόντρα στην κυριαρχία που λεηλατεί τις ζωές μας.
Διαδηλώνουμε απέναντι σε σε όλους αυτούς, με το βλέμμα γεμάτο και οργισμένο και το ταξικό μας μίσος καλά φυλαγμένο!
Δεν θα μας στερήσουν τίποτα. Όλα μας ανήκουν!
ΠΟΡΕΙΑ
Τρίτη 27/08/13 στις 18:00 στην πλατεία Δημαρχείου Περιστερίου (πλ.Δημοκρατίας)
ανοικτή λαϊκή συνέλευση Περιστερίου / αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου
σύντροφοι-ισσες από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας