Φαινότανε από χρόνια πριν. Το κράτος ήθελε να πεθάνει το δημόσιο σύστημα υγείας για να το αναστήσουν οι ιδιώτες και να φανούν ως σωτήρες. Κάτι οι εκστρατείες κατά του καπνίσματος δήθεν για την υγεία μας (οι καρκινοπαθείς και οι χρόνια ασθενείς κοστίζουνε, πώς να το κάνουμε τώρα), κάτι το σιγοντάρισμα κάποιων γιατρών που χτίζανε τις ιδιωτικές του καριέρες μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, το σπρώχνανε προς τα κει το πράμα.
Και σήμερα; Ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια οι ιδιωτικές ασφάλειες και οι μκο. Και κλείνουν νοσοκομεία. Εξορθολογισμός και αλλαγή χαρακτήρα λένε. Βίαιη υποτίμηση των ζώων μας λέμε εμείς. Κρίση λένε. Ευκαιρία για αύξηση κερδών λέμε εμείς. Και ποιοι κερδίζουν; Τα αφεντικά φυσικά! Θα «πεθαίνουμε» στη δουλειά και θα πληρώνουμε κι από πάνω. Κι αν δεν έχουμε δουλειά; Θα πεθαίνουμε επειδή δεν θα έχουμε να πληρώσουμε. Έτσι κι αλλιώς για αυτούς όλο και πιο πολλοί περισσεύουμε.
Το μέλλον; Δημόσια τάξη, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους «περιθωριακούς» και τους «ξένους» και οι κοινωνικές ομάδες που θα ζούνε αποκλεισμένες όλο και θα αυξάνονται. Ο φασισμός με κρατικό δημοκρατικό περιτύλιγμα.
Το μέλλον μας; Από εμάς εξαρτάται, όσο κι αν θέλουν να νομίζουμε το αντίθετο.
