Αφίσες

Στις 15 και 16 Ιούλη θα πραγματοποιηθεί η 3η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ ομάδων, συλλογικοτήτων,
εγχειρημάτων, στεκιών, καταλήψεων, συγκροτημάτων, από τον ελλαδικό χώρο με θέμα

“ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΜΈΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΉ ΈΚΦΡΑΣΗ”

με ζητούμενο τη γνωριμία, την ανάπτυξη σχέσεων, την ανταλλαγη εμπειριών
και σκεπτικών, αλλά και τη ζύμωση και τριβή στο πολιτικό κομμάτι και
στόχο την δημιουργία ενός δικτύου αυτοργανωμένης- αντιεμπορευματικής
έκφρασης.

Η 1η συνάντηση, έγινε με τη πρωτοβουλία της DISKOLLECTIV τον Μαρτη.

Αυτη θα είναι η 3η συνάντηση και θα πραγματοποιηθεί στη ΚΑΤΆΛΗΨΗ
ΠΑΠΟΥΤΣΆΔΙΚΟ (όπως και οι δυοπροηγούμενες).

Και για να μην ξεχνιόμαστε…

Το Παπουτσάδικο ήταν, είναι και θα είναι εδώ..

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Κατω τα ξερά σας απο τη Rosa Nera

Την Παρασκευή 7/7 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από 50 συντρόφους/ισσες στο λιμάνι του Πειραιά, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη Rosa Nera (Χανιά) που αυτή την περίοδο απειλείται με εκκένωση.

Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα στον κόσμο που επιβιβαζόταν στο καράβι με προορισμό τα Χανιά, αναρτήθηκαν πανό και έγινε αφισοκόλληση περιμετρικά του λιμανιού.

Η κίνηση αυτή συνδιοργανώθηκε από στέκια, καταλήψεις, συντρόφους/ισσες από το κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά και είχε διάρκεια δύο περίπου ωρών. Η Rosa Nera δεν είναι μόνη της. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους συντρόφους/ισσες και αμετακίνητα εχθρικά απέναντι στα αφεντικά και το κράτος. Αγωνιζόμαστε για την ημέρα εκείνη που η κάθε Rosa Nera θα φυτρώνει και θα ανθίζει χειμώνα καλοκαίρι στις όχθες και στις γειτονιές όλου του κόσμου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Ακολουθούν η αφίσα και το κείμενο (μεταφρασμένο και στα αγγλικά) που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια της παρέμβασης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA

Η Rosa Nera είναι μια κατάληψη στη συνοικία Καστέλι, στην πόλη των Χανίων, που εδώ και 13 χρόνια δίνει ζωή σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο, που βρίσκεται υπό το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Πολυτεχνείου Κρήτης. Είναι ένας αυτοοργανωμένος, ανοιχτός κοινωνικός πολιτικός χώρος, μια κοινότητα αγώνα πέρα από και ενάντια στις καπιταλιστικές αξίες και τις κρατικές θεσμίσεις. Το πολυτεχνείο Κρήτης Α.Ε επιδιώκει να παραχωρήσει την κατάληψη, για 25 έτη με το αζημίωτο, στην ξενοδοχειακή εταιρεία BELVEDERE ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ και μεθοδεύει την εκκένωσή της. Θέλουν ενα κέντρο αγώνα, να το μετατρέψουν σε ένα ακόμα κάτεργο της τουριστικής βιομηχανίας, η οποία επιδιώκει να καταλάβει κάθε τετραγωνικό μέτρο της πόλης. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο…

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Οι καταλήψεις είναι διαρκή πειράματα κοινοτήτων στις οποίες επιλέγουμε να συμβιώνουμε, να αποφασίζουμε και να δρούμε συλλογικά, ενάντια σε κάθε εξουσία. Αντανακλούν το πρόταγμά μας για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές, μια κοινωνία αταξική, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δεν θα διέπονται από ανταγωνισμό, αλλά από ισότητα, αλληλεγγύη και αλληλοσεβασμό. Κρατικές και δημοτικές αρχές, εισαγγελείς, μίντια, φασιστοειδή κάθε είδους, ιδιοκτήτες, επιχειρηματίες και τεχνοκράτες, αριστερές ή δεξιές κυβερνήσεις, στοχοποιούν τις καταλήψεις γιατί εχθρεύονται τον κόσμο τους. Αυτοί που ποδοπατούν τις ζωές μας, πολεμούν και τις καταλήψεις, επικαλούμενοι τη νομιμότητα και την υπεράσπιση της ιδιοκτησίας, άλλοτε βαφτιζοντάς τες «κέντρα ανομίας», άλλοτε στο όνομα των “σωτήριων” επενδύσεων, του κέρδους και των υποσχέσεων για δουλειές που θα ανοίξουν, και άλλοτε με το πρόσχημα της “επιστροφής των χώρων στην τοπική κοινωνία”.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ

Η ROSA NERA δεν είναι μόνη της. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους συντρόφους/ισσες και αμετακίνητα εχθρικά απέναντι στα αφεντικά και στο κράτος. Αγωνιζόμαστε για την ημέρα εκείνη που η κάθε Rosa Nera θα φυτρώνει και θα ανθίζει χειμώνα καλοκαίρι στις όχθες και στις γειτονιές όλου του κόσμου.

Στέκια, καταλήψεις, συλλογικότητες, σύντροφοι/ισσες από το κέντρο & τις συνοικίες της Αθήνας & του Πειραιά.

το κείμενο σε pdf

το κείμενο στα αγγλικά

Το PARASITES είναι ένα αυτοοργανωμένο μουσικό εγχείρημα, με σκοπό τη δημιουργία αυτόνομης μουσικής.
Στηρίζουμε τα αυτοογρανωμένα συγκροτήματα και την D.I.Y σκηνή. Στεκόμαστε ενάντια στην μουσική βιομηχανία, καθώς δεν πιστεύουμε σε ”ευκαιρίες” που θα μας ”αναδείξουν” άλλα επικροτούμε την συλλογική προσπάθεια των συγκροτημάτων να χτίσουν την δική τους μουσική. Στηρίζουμε συνειδητά και αλληλέγγυα αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν ερμηνεύοντας σε γκαράζ, πλατείες και καταλήψεις.

ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ
Παίζουμε μουσική για τους δικούς μας λόγους και για τις δικές μας ανάγκες. Ενάντια σε διαφημιστικές εταιρίες και σπόνσορες, προωθούμε τις συναυλίες μας στόμα με στόμα και κυρίως στον δρόμο. Περιφρουρούμε τον χώρο μας με συντροφικότητα και αλληλεγγύη και όχι με τραμπουκισμούς και νταβατζιλίκια. Δεν υποχρεώνουμε κανέναν να πληρώσει είσοδο αλλά πιστεύουμε στην συνειδητή και ελεύθερη οικονομική συνεισφορά. Τα έσοδα δεν πάνε σε ατομικές τσέπες αλλά στην μουσική κοινότητα του PARASITES.

Σίγουρα το Parasites δεν θα φέρει την μουσική επανάσταση ενάντια στα αφεντικά της μουσικής βιομηχανίας. Ωστόσο, μπορεί ως συλλογικότητα να κάνει μικρά βήματα και να σταθεί με δυναμικότητα απέναντι τους. Αξίζει τον κόπο να στήνονται τα πάντα από εμάς.

από τις 20:00 θα λειτουργεί πάγκος με έντυπα και βιβλιοπωλείο και η προβολή θα ξεκινήσει στις 21:00…

Το “13th” είναι ένα ντοκυμαντέρ για την ποινικοποίηση και την εγκληματοποίηση της φυλής, της τάξης, της πολιτικής ταυτότητας, των σχέσεων. Μία αφήγηση για την ιστορία της εκμετάλλευσης, της διαχείρισης και του ελέγχου των Αφροαμερικανών, από την εποχή της κατάργησης της δουλείας μέχρι σήμερα.

μετάφραση-υποτιτλισμός: κατάληψη Παπουτσάδικο

[…]

Πιστεύω στη ζωή.

Και έχω δει την παρέλαση του θανάτου

να προελαύνει μέσα από τον κορμό της γης,

λαξεύοντας σώματα από λάσπη στο πέρασμά της.

Έχω δει την καταστροφή του πρωινού φωτός,

Να την προσκυνούν και να την χαιρετίζουν αιμοδιψή σκουλίκια.

Έχω δει ο καλός να γίνεται ο τυφλός

και ο τυφλός να δεσμεύεται

σε ένα εύκολο δίδαγμα.

Έχω περπατήσει πάνω σε σπασμένα γυαλιά.

Έχω φάει το ψωμί του θριάμβου και της γκάφας

και αναπνεύσει την δυσωδία της αδιαφορίας.

Με έχουν κλείσει μέσα οι άνομοι.

Μου έχουν περάσει χειροπέδες αυτοί που μισούν.

Με φίμωσαν οι άπληστοι.

Και αν ξέρω ένα πράμα,

είναι πως ένας τοίχος είναι μονάχα ένας τοίχος

και τίποτα περισσότερο.

Μπορεί να γκρεμιστεί.

Πιστεύω στη ζωή.

Πιστεύω στη γέννηση.

Πιστεύω στον ιδρώτα της αγάπης

και τη φωτιά της αλήθειας.

Και πιστεύω πως ένα πλοίο που έχει χαθεί,

με κουρασμένους, σε ναυτία ναυτικούς στο τιμόνι,

μπορεί ακόμα να οδηγήσει σπίτι,

στο λιμάνι.

απόσπασμα από το ποίημα Διαβεβαίωση της Ασάτα Σακούρ,

από την έκδοση του Antifa Sisterhood Assata Shakur, ASSATA: Αυτοβιογραφία

Την Τρίτη 13/6 πραγματοποιήθηκε στο Χαϊδάρι ακάλεστη πορεία για την υπεράσπιση των καταλήψεων και για την υπεράσπιση του Παπουτσάδικου. Αφορμή, τα δημοσιεύματα για τις εισαγγελικές παραγγελίες εκκένωσης του Παπουτσάδικου (και άλλων καταλήψεων), αλλά και οι κινήσεις πολιτικάντηδων και πρυτάνεων που με το αζημίωτο μεθοδεύουν εκκενώσεις καταλήψεων (όπως αυτή της Rosa Nera στα Χανιά). Πέρα όμως από αυτά που οι λειτουργοί του τύπου και των αρχών λένε, έχει μια σημασία να δούμε τι κρύβεται πίσω από τις γραμμές και τι δεν λέγεται από τα ίδια ενσυνείδητα τσιράκια.

Ένα από αυτά, είναι το ποιόν αυτού του θεάτρου του παραλόγου. Του θεάτρου, όπου κάποιοι δεξιοί υπερασπιστές της νομιμότητας ασκούν πιέσεις στους αριστερό-ψεκασμένους υπερασπιστές της νομιμότητας, που στο ενεργητικό τους μετράνε ήδη αρκετές εκκενώσεις καταλήψεων. Παιχνίδια ισχύος και εντυπώσεων ανάμεσα στα στρατόπεδα αυτών, που έτσι κι αλλιώς, πάντα παίζουν πάνω στις πλάτες μας. Είτε πρόκειται για την επιβίωση και την καθημερινότητά μας, είτε πρόκειται για τις καταλήψεις και κάθε πρακτική που δημιουργεί αναχώματα στα κοινά τους σχέδια. Και πάντα, με την αμέριστη βοήθεια των τσιρακιών τους, τους δημοσιογράφους, τους εισαγγελείς, τους πρυτάνεις, τους μπάτσους.

Ένα άλλο σημείο για το οποίο όλοι αυτοί ξεστομίζουν κορώνες, είναι το γεγονός ότι το κτίριο του Παπουτσάδικου ανήκει σε ιδιώτες (και το κτίριο της Rosa Nera θέλουν να το εκμεταλλευτούν ιδιώτες). Κορώνες για τους «καλούς» επιχειρηματίες, για το πώς το συμφέρον μας «ταυτίζεται» με τα συμφέροντά τους, για το πώς πρέπει να τους λέμε κι ευχαριστώ που μας δίνουν δουλειές. Αλλά τι να περιμένει κανείς από τα τσιράκια. Πάντα θα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η δουλικότητα που εκείνοι υιοθετούν, θα πρέπει να είναι ο κανόνας για όλους εμάς.

Εμείς, και όλοι-όλες σαν εμάς, δεν οφείλουμε τίποτα σε τύπους σαν τους Λολοσίδηδες, στους οποίους ανήκει το κτίριο του Παπουτσάδικου. Δεν οφείλουμε τίποτα σε αυτούς που από την δεκαετία του ’50 (στο δικό μας κτίριο) μέχρι και σήμερα (σε άλλο εργοστάσιο) ξεζουμίζουν τους εργάτες τους. Που ενώ το κτίριο του Παπουτσάδικου το είχαν παρατημένο να σαπίζει για χρόνια, δεν αντέχουν στην ιδέα ότι στην «δική τους» περιουσία υπάρχουν τύποι και τύπες σαν εμάς, χωρίς εκείνοι να βγάζουν κέρδος. Γι’ αυτό φαγώθηκαν εδώ και τέσσερα χρόνια και μας κόβουν συνέχεια το ρεύμα. Γι’ αυτό σπεύσανε να πάνε στους εισαγγελείς όταν ο αριστερό-ψεκασμένος, πρώην Πασόκος, υποστράτηγος, υπουργός Τόσκας, τους άνοιξε την πόρτα λέγοντας ότι το υπουργείο του θα ανταποκριθεί σε προσφυγές ιδιωτών που τα κτίριά τους τελούν υπό κατάληψη.

Και μέσα σε όλα αυτά, τα τσιράκια κάθε είδους επιμελώς αποφεύγουν να αναφέρουν ότι το κτίριο του Παπουτσάδικου, είναι δεσμευμένο από τον Δήμο. Ότι αν εκκενωθεί, δεν θα μπορεί να το κάνει κανείς απολύτως τίποτα. Όπως ακριβώς γινόταν και πριν μπούμε εμείς να το καταλάβουμε. Με τον ίδιο τρόπο ο Δήμος Χαϊδαρίου, αυτά τα έξι χρόνια, επιμελώς παριστάνει ότι το ζήτημα δεν τον αφορά. Εμείς όμως, επειδή δεν συνηθίζουμε να κρύβουμε τα λόγια μας, έχουμε να πούμε ότι για οτιδήποτε συμβεί στο Παπουτσάδικο, ευθύνη έχουν όλοι οι παραπάνω. Μηδενός εξαιρουμένου.

Γιατί το κτίριο αυτό είναι κομμάτι αυτής της πόλης. Είναι δικός μας χώρος, δημόσιος χώρος. Κόντρα στην εμπορευματοποίηση και την υποτίμηση των ζωών μας. Ενάντια σε κάθε λογής φασίστες και τσιράκια των αφεντικών.

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

*Αφίσα που κολλιέται στο Χαϊδάρι, και όχι μόνο …