“Κι ας μην νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα” στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου

 

Ο Βασίλης Μάγγος βρέθηκε στο κρεβάτι του νεκρός στις 13 Ιούλη.

Ένα μήνα πριν, είχε πραγματοποιηθεί μια σειρά παρεμβάσεων για το ζήτημα της καύσης των σκουπιδιών από την εταιρεία ΑΓΕΤ/ Lafarge,“ενάντια δηλαδή στον καρκίνο και τον θάνατο που πλανάται πάνω από την πόλη μας και το εισπνέουμε όλοι καθημερινά, αφού συνεχώς βρωμάει το καμένο πλαστικό”.

Αλλά τα αφεντικά θέλουν ανάπτυξη και η ανάπτυξη περνάει από πάνω μας.

Και οι μπάτσοι είναι οι προστάτες της τάξης, προστάτες των αφεντικών.

Και οι μπάτσοι είναι και δολοφόνοι.

Ο Βασίλης Μάγγος βρέθηκε έξω από τα δικαστήρια, σε μια συγκέντρωση αλληλεγγύης για συλληφθέντες, εκεί οι μπάτσοι έκαναν τη δουλειά τους. Προστάτεψαν την τάξη και τα αφεντικά της ΑΓΕΤ/Lafarge. Η προστασία τους πέρασε πάνω από το σώμα του Βασίλη Μάγγου (και όχι μόνο). Ξύλο από τους μπάτσους, έξω από τα δικαστήρια. Βασανιστήρια στην μεταφορά προς το αστυνομικό τμήμα. Πάλι ξύλο στο τμήμα. Και μετά “ελεύθερος” , με σπασμένα πλευρά, θλάση στο συκώτι.

Και μετά από ένα μήνα, νεκρός στο κρεβάτι από “οξύ πνευμονικό οίδημα” , έτσι είπε η ιατροδικαστής.

Ο Βασίλης μπορεί να ζούσε στο Βόλο, αλλά ήταν ένας από εμάς.

Στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου.

Θα αναπνέουμε πάντα τον επιθανάτιο ρόγχο του, στις συλλογικές μας αρνήσεις ενάντια σε αυτόν εδώ τον κόσμο, που δεν μας αφήνει να ανασάνουμε

Κατάληψη Παπουτσάδικο 7/2020

 

Ακολουθούν τα λόγια του Βασίλη Μάγγου

Που να ‘ξεραν οι αλήτες γνωστοί και φίλοι

Οι απλοί άνθρωποι και συναδέλφοι
Τα χιλιάδες ρεμάλια που γνώρισα
Οι κατατρεγμένοι
Οι κολασμένοι
Αυτοί που απ’ όλα στο κόσμο είναι κυνηγημένοι
Πως εγώ έχω μια πένα και γράφω γι’αυτούς;
 
Που να ‘ξεραν πως εγώ,ο όμοιός τους -και πάντα λίγο διαφορετικός-
Πως γι’αυτούς θα τραγουδούσα;
Την παραπάνω αφίσα κολλήσαμε στις γειτονιές μας..