Το ντοκιμαντέρ μας δείχνει μια σημερινη εικόνα των ΗΠΑ,
για την κατανάλωση φαρμάκων της ΔΕΠΥ και την επιδημία της.
για όσους παίρνουν μια διάγνωση στο τσεπάκι
και για όσους θέλουν να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί
και πιο ανταγωνιστικοί, και πιο ανταγωνιστικοί…
“Τα έχουμε όλα, ντόπα για κάθε περίσταση:
από τα θρανία στη δουλειά και από τη διασκέδαση στην άθληση,
η συνταγή είναι γνωστή.
Παρ’ολ’αυτα κάτι λείπει.
Λείπει η φωνή της ξεπεσμένης μας συνειδησης που λέει οτι το παρακάνουμε.
Όπως, όμως και κάθε άλλη φορά που μίλησε κατέληξε σε μπίζνα,
έτσι και τώρα έσπασε τη σιωπή της μέσω των φαρμακευτικών
για να μας πλασάρει τα “ακίνδυνα έξυπνα φάρμακα”.
Προσπερνώντας τα επιτηδευμένα ψέματά τους,
αν θέλουν να μας πείσουν να τα αγοράσουμε,
ξέρουν και ξέρουμε το πως: ας τα κάνουν παράνομα.
Από τη μεριά μας λοιπόν οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο “άντε γαμηθείτε”
στους φωτεινούς παντογνώστες που τρώγονται να μας κουμαντάρουν.
Το καλό μας το ξέρουμε εμείς, και μόνο συλλογικά, έξω από τις μπίζνες τους,
θα λύσουμε ο,τι θεωρούμε εμείς πρόβλημα, όπως τον ασφυκτικό τους κόσμο.
Έχουμε ο ένας την άλλη και η μια τον άλλο να στηριχτούμε
για να αποτινάξουμε τα βάρη που μας φορτώνουν.
Άρρωστοι στη τελική δεν είμαστε εμείς οι άτακτοι και οι τεμπέλες,
αλλά αυτοί, οι διεστραμμένοι που στρώνουν πιτσιρίκια στα θρανία,
αντί να τα αφήσουν στα πάρκα και τις αλάνες…”
