35 και …χρόνια punk – κοινωνικά απόβλητα
Ποιοι ήταν και είναι οι punks, πώς δημιουργήθηκαν, πώς κινούνται στην κοινωνία
και ποια η σχέση τους και η αντίληψή τους για την κοινότητα και την κυρίαρχη τάξη.
Ποιο το στυλ των punks, ποιες οι σχέσεις μεταξύ τους.
Τι σημαίνει γι’ αυτούς οικογένεια, ποιο το οικογενειακό περιβάλλον απ’ το οποίο προέρχoνται, τι σκέφτονται για τη δημιουργία της δικής τους οικογένειας;
Τι σημαίνει για τους punks κοινωνία, κοινωνικές τάξεις και ποια η κοινωνική τάξη απ’ την οποία προέρχονται;
Ο Γιάννης παρουσιάζει στο βιβλίο του μια εξαιρετική ανάλυση των punks, ερευνά τις ομάδες και την κοινωνία τους καθώς και τη “θέση” τους στο κοινωνικό αρχιακό αστικό πλαίσιο.
Ερευνά την punk σκηνή, τα άτομα που συμμετείχαν και συμμετέχουν σε punk συγκροτήματα, τους punks που “είναι” και που “φαίνεσθαι”, τα άτομα που ακολουθούν την punk μουσική… Μέσα από προσωπικές αφηγήσεις στις οποίες αναφέρονται οι εμπειρίες τους, η καθημερινή τους ζωή, και μάλιστα καλύπτει ένα μεγάλο χρονολογικό φάσμα 20 και πλέον χρόνια, και μέσα από fanzine, περιοδικά, δημοσιεύματα.
Ήταν και είναι οι punks στο “περιθώριο” ή ανταγωνίζονται την κυρίαρχη μουσική κουλτούρα;
Είχαν και έχουν πολιτική θέση και ιδεολογική τοποθέτηση, με βάση το δόγμα d.i.y. ή ανταγωνίζονται την αρχιακή αστική κοινωνική ζωή;
Έχουν πολιτική θέση και ιδεολογική τοποθέτηση ή απλά γουστάρουν να πίνουν μπίρες, να προκαλούν και να κάνουν φασαρίες;
“Το punk ξεκινά από τη Νέα Υόρκη το 1975, μένει σε στενά τοπικό επίπεδο χωρίς να λάβει έκταση. Μεταφέρεται το 1976 στο Λονδίνο βρίσκοντας “γόνιμο έδαφος” για να αναπτυχθεί. Άλλωστε στο Λονδίνο υπήρχαν πολλά να φτύσουν και να βρίσουν οι punks: τη βασίλισσα, την ευταξία, τη βρετανικότητα “εν γένει”.
Το βιβλίο του Γιάννη ξεκινά με μια πραγματικά εξαιρετική ανάλυση του “’Αλλου” του περιθωριακού που εμφανίστηκε και εκφράστηκε ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα στην Αγγλία και πώς αυτός ο “Άλλος” ερευνήθηκε, αναλύθηκε και ερμηνεύτηκε κοινωνιολογικά, πώς σχηματοποιήθηκε και μετασχηματίστηκε φτάνοντας στην έννοια του “υποπολιτισμού”, αυτό που λέμε εμείς απλά “υποκουλτούρα”, το 1950, προσδιορίζοντας τους “κόσμους μέσα στον κόσμο” και πώς αυτοί δημιουργήθηκαν.
Στη συνέχεια αναφέρεται στη δεκαετία του ’60 και στη νεολαία τους που άρχισε να δρα κοινωνικά να “απελευθερώνεται”, να “ριζοσπαστικοποιείται”, να γίνεται “αριστερή”.
Ειδικότερα αναλύει την νεολαία της εργατικής τάξης και πώς αυτή ανέπτυξε τους δικούς της υποπολιτισμούς, τις δικές της αντικουλτούρες.
Προχωρά και αναφέρεται στη δημιουργία του punk υποπολιτισμού και πιο ειδικά στην ανάπτυξη ενός από τα βασικά συνθήματα της punk σκηνής, του “do it yourself”.
Πώς αναπτύχθηκε το D.I.Y. στην punk σκηνή και σε άλλα δημιουργικά ενεργήματα, γεγονός που δείχνει πως στην ουσία ο punk που ακολουθεί αυτή την αρχή πρέπει να ελέγχει τα μέσα παραγωγής, άρα περνά στη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνιών.
Ακολουθεί τους πρώτους punk στην Αθήνα, την εμφάνισή τους στην Πλάκα και γιατί εκεί, την “ένταξή” τους στην αντικουλτούρα της Πλάκας, τις σχέσεις τους και τη συμβίωσή τους με τους ροκάδες, το “No future”, το “D.I.Y.” στην Αθήνα, τις πρώτες punk συναυλίες, τη μετεγκατάσταση των punks στα Εξάρχεια, την ανάπτυξη και διάκριση των punk ομάδων με όρους πολιτικούς (φασίστες – σκίνχεντς, red skins), την τοποθέτηση των πολιτικών punks στο “κίνημα” Α.Α., τη συμμετοχή τους στις καταλήψεις και στoυς αυτοοργανωμένους και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Σημαντικό χώρο στο βιβλίο, και δικαίως, έχει η Villa Amalias, οι ζυμώσεις που γίνονταν εκεί, μεταξύ των punks, οι συναυλίες που άφησαν εποχή και συνέβαλαν στην ανάπτυξη του punk.
Προχωρά αναλύοντας:
– Φύλο και punk
Γυναίκες πάνκησες. Ποιος ο ρόλος της γυναίκας στις punk ομάδες, στα punk συγκροτήματα, ποιος ο λόγος τους και πώς εκφράστηκαν μέσα από τους στίχους.
– Εργασία και punk
Δουλεύει ο punk; Πρέπει ή όχι;
Πώς εντάσσεται ο punk στην εργασία; Πώς συμπεριφέρεται στο χώρο εργασίας;
– Punk και οικογένεια
Παντρεύονται οι punk;
Παντρεύονται “ομοίους” ή “άλλους”; Κάνουν παιδιά;
Αυτά πώς ερμηνεύονται;
Πώς συνάδουν με το punk και την κουλτούρα των punks;
Και τελικά:
Οι punks είναι κοινωνικά απόβλητα ή μόνοι τους μπήκαν στο “περιθώριο”;
Αποζητά ο punk την αποδοχή του από την κοινωνία; Θέλει να γίνει δεκτός από αυτήν;
Ή πρέπει να τη φτύσει στα μούτρα;