Ένας 56χρονος διεκδικει το κρατικό επίδομαπου δικαιούται, λόγω σοβαρου προβλήματος. Όμως οι κρατικοί θεσμοί της κοινωνικής μέριμνας (ΟΑΕΔ, πρόνοια) και συγκεκριμένα οι νέοι νόμοι που καθορίζουν την λειτουργία τους, βάζουν συνεχως εμπόδια στον Daniel, οδηγώντας τον σε αδιέξοδο.
Βιώνοντας μια πραγματικότητα, όπου οι ζωές μας δέχονται ήδη μεγάλη υποτίμηση, οι νέοι νόμοι-τροπολογίες του ΟΑΕΔ ήρθανε και εδω να προσθέσουν ένα ακόμη πεδίο άγριας εκμετάλευσης. Σε μια καπιταλιστικη συνθήκη, με τη καθημερινότητα να γίνεται όλο ένα και πιο βίαιη και εντατική, όπου το κράτος, οι θεσμοί του και τα αφεντικά επιδιώκουν την πειθάρχηση μέχρι και την εξόντωσή μας, είτε στους χώρους εργασίας, είτε έξω απο αυτούς, όπου το “κοιτάω τη πάρτη μου” τείνει να γίνει η “τελευταία επιλογή”. Το μόνο που μένει είναι να ενωθούν οι καταπιεσμένοι. Η μία για τον άλλον, ο ένας για την άλλη. Το “μαζί” ενάντια στο “μόνη”