ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ,
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ ΣΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Γιατί το ζήτημα δεν είναι ποιος και πώς θα μας εκμεταλλευτεί, αλλά ότι θα το κάνει. Γιατί τα αφεντικά ποτέ στην ιστορία δεν υπερασπίστηκαν τα δικά μας συμφέροντα, αλλά τα δικά τους και της τάξης τους. Έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να αρκούμαστε στην ανάθεση του μέλλοντος και της επιβίωσής μας σε χέρια άλλων. Δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον βασισμένο στα συμφέροντα των αφεντικών, είτε δεξιών, είτε αριστερών. Γιατί όταν αυτοί μιλάνε για ανάπτυξη, εννοούν αυτή των εταιριών και των εσόδων τους. Όταν μιλάνε για εθνικό συμφέρον το ίδιο εννοούν. Γιατί και με ΑΟΖ και χωρίς, και με ευρώ και με δραχμή, και με δεξιά και με αριστερά, οι δικές μας τσέπες άδειες θα είναι. Οι δικές μας ζωές ακόμα θα βρίσκονται στη δεξαμενή της εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό, τα μόνα διλήμματα που μπαίνουν σε εμάς είναι: ή εμείς ή αυτοί, ή η επιβίωσή μας ή η ευημερία τους. “Όλοι μαζί” δεν μπορούμε. Γιατί ουτοπικό (ή μη πραγματικό) γίνεται κάτι που το παρατάμε στα χέρια των άλλων, αντί να το επιδιώκουμε εμείς με τα δικά μας μέσα.