Αυτή τη χρονική στιγμή τα λόγια μας θα είναι λίγα και ζυγισμένα.
Την Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος απ’ τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα/Killah P. από το τοπικό τάγμα εφόδου της συμμορίας χ.α., μέρα κατά την οποία είχε καλεστεί αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι. Κατεβήκαμε σ’ αυτή τη διαδήλωση (όπως άλλωστε και αρκετές χιλιάδες άλλοι/ες) έχοντας πολιτικά απέναντί μας –πέρα απ’ τους ίδιους τους φασίστες- τόσο τον κρατικό/θεσμικό «αντιναζισμό» στις διάφορες εκδοχές που επιδεικνύει τον τελευταίο χρόνο, όσο και μια στενή, «αντιχρυσαυγήτικη» θεώρηση του αντιφασιστικού αγώνα, που ανακάλυψε το ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φασισμό που ξερνάει αυτή η κοινωνία, μετά την εμφάνιση της παρακρατικής συμμορίας.
Κατεβήκαμε συντεταγμένα και οργανωμένα στο δρόμο θέλοντας να υποστηρίξουμε τον αντιφασισμό, όπως τον εννοούμε εμείς: ο ένας δίπλα στην άλλη, όλοι/ες μαζί, χωρίς κανενός είδους διαχωρισμούς (φύλου, φυλής, ηλικίας, σεξουαλικών επιλογών, σωματικής διάπλασης κ.α.) περιφρουρώντας οι ίδιοι τις επιλογές μας στο δρόμο κι έχοντας την συλλογική αυτοπεποίθηση που πηγάζει απ’ τους σκοπούς μας.
Τέλος, κατεβήκαμε σ’ αυτή τη διαδήλωση γιατί αυτό έπρεπε να κάνουμε σαν αντιφασίστες/στριες εκείνη την μέρα.
Σε πλήρη αντίθεση με άλλες επιλογές, βεβαίως και δεν είμαστε από κείνους και κείνες που βλέπουν τον αντιφασιστικό αγώνα σαν πεδίο δόξης λαμπρό για αριστερούς αντιπολιτευτικούς σχεδιασμούς -ούτε και αντιμετωπίζουμε τους υπόλοιπους διαδηλωτές σαν μια δεξαμενή υποψήφιων οπαδών και ψηφοφόρων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων. Επίσης δεν αναγάγουμε τη δολοφονία του Π. Φύσσα στην εν γένει προσωπικότητά του, αλλά στο γεγονός πως ήταν –ανάμεσα σε άλλα- ενεργός αντιφασίστας της περιοχής και υποστήριζε αυτή την επιλογή του (και) στο δρόμο. Τέλος δεν αντιμετωπίζουμε ούτε τον αντιφασισμό ούτε κανένα πολιτικό περιεχόμενο αγώνα με το οποίο καταπιανόμαστε, σαν πεδίο «ηγεμονικών» πολιτικών επιδιώξεων και/ή κατά φαντασίαν «επιθετικών» επιλογών που εδώ και πολλά χρόνια υπονομεύουν απροκάλυπτα –για όποιον/α έχει την καθαρή ματιά να βλέπει κάτι τέτοιο- τις προοπτικές ενός αυτόνομου κι ακηδεμόνευτου (από κόμματα κι αποκόμματα, μηχανισμούς, μκο, μήντια –καθεστωτικά ή «απελευθερωτικά»- και μαφίες) κινήματος για την ταξική/κοινωνική απελευθέρωση, όπως κι αν την εννοεί κανείς.
Το μπάτσικο κατασταλτικό όργιο στη διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης –που είχε σαν αφορμή και πρόσχημα επιεικώς «ατυχείς» και πολιτικά άκυρες «επιθετικές» επιλογές- ξέσπασε με μεγάλη ένταση, περιλαμβάνοντας τη συνήθη γκάμα «ανδραγαθημάτων» που επιδεικνύουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι ένστολοι ψηφοφόροι της συμμορίας χ.α.: απρόκλητες επιθέσεις σε μπλοκ της διαδήλωσης, επικίνδυνες ρίψεις χημικών και βομβίδων κρότου-λάμψης πολύ κοντά ή/και πάνω στα σώματα διαδηλωτών και εκτεταμένοι ξυλοδαρμοί. Τελευταίο στοιχείο αυτής της διαχείρισης με όρους «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» ήταν οι δεκάδες προσαγωγές και οι 64 τελικά συλλήψεις (61 άτομα με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα και 3 (και) με κακουργηματικού) με τα γνωστά κατασκευασμένα κατηγορητήρια. Πληρώνουμε λοιπόν το κόστος των αδιαπραγμάτευτων επιλογών μας, έμπρακτα και με αρκετές συλλήψεις κοντινών και μη συντρόφων/ισσών.
Αν νομίζουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα λυγίσουμε, είναι πολύ γελασμένοι. Αν ελπίζουν να φοβηθούμε μπροστά στην ποινική μεταχείριση που μας ετοιμάζουν, εκτίμησαν ξανά λάθος. Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου για να είμαστε στο δρόμο κι αυτό ακριβώς πρόκειται να κάνουμε και τώρα…
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες αντιφασίστες διαδηλωτές της Πέμπτης 18/9 στο Κερατσίνι.
Καμία προφυλάκιση αντιφασίστα διαδηλωτή.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 22/9, 11:00 πμ, δικαστήρια Πειραιά (Σκουζέ & Φίλωνος)
antifascist action