ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην κατάληψη Βανκούβερ

vank-webΗ κατάληψη Βανκούβερ βρίσκεται δίπλα στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ, στο κέντρο της πόλης. Βρίσκεται εκεί 11 χρόνια. Μετράει ζωντανή 11 χρόνια. Και δεν είναι τα ντουβάρια που δίνουν ζωή. Είναι όσες και όσοι μένουν – δραστηριοποιούνται – συλλογικοποιούν τις αρνήσεις τους και επιτίθενται στο «σήμερα».

Στο σήμερα, που ο πρύτανης της ΑΣΟΕΕ, Μ. Γιακουμάκης, (και γενικός γραμματέας Υπουργείου Μεταφορών) οργανώνει «διαγωνισμούς» για την ανακατασκευή του κτιρίου ύψους 3 εκ. ευρώ. Στο σήμερα, που οι εταιρίες («Κων.Ζηρίλιος» και «ΠΕΤΚΑ ΑΕ») αναλαμβάνουν το έργο και το υπουργείο Παιδείας διευκολύνει την «ανάπτυξη». Και η αλήθεια είναι ότι σκέφτονται την ανακατασκευή του κτιρίου για γραφεία καθηγητών, ενώ υπάρχει κτίριο (που αγοράστηκε από την ΑΣΟΕΕ για αυτό το λόγο έναντι 10,5εκ ευρώ από τον ΟΤΕ). Και μετά από πολλές αποτυχημένες τέτοιες σκέψεις, δημοσιεύματα, προσπάθειες, θα πρέπει να το καταλάβουν καλά οι «ενδιαφερόμενοι» ιδιοκτήτες- πρυτάνεις- δήμαρχοι- φασίστες- εργολάβοι -καλοθελητές, πως η κατάληψη Βανκούβερ θα μείνει.

Και είναι αυτό το «σήμερα», που το ζήτημα της στέγης απειλεί όλο και περισσότερους. Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, μισθοί που πέφτουν και φτάνουν- δεν φτάνουν για το νοίκι, άδεια κτίρια και άστεγοι. Αυτό είναι το σήμερα, και γίνεται όλο και πιο βάρβαρο. Και η κατάληψη, ως πράξη, παίρνει θέση απέναντι στη βαρβαρότητα αυτή και για τη στέγη και για τη ζωή μας. Στο σήμερα, που οι ζωές μας υποτιμούνται από τα μεροκάματα ως τα υπό κατάρρευση νοσοκομεία, από τα δελτία ειδήσεων ως τις αίθουσες των δικαστηρίων, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες μέχρι το πλαστικό φαγητό.

Και οι καταλήψεις παλεύουν σε αυτό το «σήμερα», μαζί με όσες και όσους αντιστέκονται. Δημιουργώντας χώρους απελευθερωμένους από την εξουσία και το χρήμα. Δημιουργώντας κάθε μέρα μικρές ρωγμές στην κανονικότητα του σπίτι-δουλειά- τηλεόραση-κοινωνικά δίκτυα και πάλι, μια από τα ίδια. Δημιουργώντας χωρίς τη διαμεσολάβηση μέσων μαζικής ενημέρωσης, χωρίς ιεραρχίες , ενάντια στο εμπόρευμα και τους νόμους.

Και σε αυτό το «σήμερα» η κατάληψη Βανκούβερ, δεν θα είναι μόνη της….

Τρίτη 19 Ιούλη – προβολή στην πλατεία Παπάγου

Οι πόλεις της «πολιτισμένης» Ευρώπης.
Εκεί, που το να μην έχεις χαρτιά σημαίνει απόλυτη ομηρία.
Ομηρία στα χέρια μικρών και μεγάλων αφεντικών, στα χέρια του κράτους, στα χέρια κάθε λογής δουλέμπορων και τυχάρπαστων καιροσκόπων.
Αυτή είναι η «φιλοξενία» που δέχονται οι «βάρβαροι» μετανάστες στις «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Σε αυτές τις πόλεις που ζούμε κι εμείς,
στις γειτονιές, στους δρόμους και τις πλατείες μας,
οι «πολιτισμένοι» θα μας βρουν απέναντί τους.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

dirty-pretty-things-2

προβολή

“Dirty Pretty Things”

Τρίτη 19/7, στις 20:30 στην πλατεία Παπάγου

Υπόγειος Ήχος: Holy Road Raps Live – Σάββατο 16 Ιούλη

Ο Υπόγειος Ήχος παρουσιάζει:

Holy Road Raps Live
Σάββατο 16 Ιουλίου από τις 8:00 και μετά
στο γήπεδο μπάσκετ που βρίσκεται Ιερά Οδό & Κολοκοτρώνη (δίπλα στο μετρό Αγ.Μαρίνα holyroad

*Twinsanity

*Zoro&Buzz

*Fer de lance

*TNT

*Dj Gzas

*Dj micro

Τετάρτη 13 Ιούλη – Προβολή στο θεατράκι (Αίθριο)

Σε μια κοινωνία βουτηγμένη στο βούρκο

της μοναξιάς, της αποξένωσης, της κατάθλιψης…´

Σε ένα κόσμο που οι “λύσεις” αγοράζονται

που κάθε πτυχή της ζωής μας γίνεται εμπόρευμα…

Σε αυτή τη κοινωνία…

Ή θα βουλιαξουμε ο καθένας και η καθεμιά ξεχωριστα…

Ή θα πιαστούμε  χέρι χέρι και θα πολεμήσουμε

όλα αυτά που υποτιμάνε τις ζωές μας

ΚΑΙ ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΟΥΡΚΟ

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΟΥ …

 

magazi-aytoktoniwn---PROVOLI-2

 

 

 

 

Προβολή ¨SUICIDE SHOP¨ στις 20:30

Στο θεατράκι της πλατείας Δημοκρατίας (Αίθριο)

Τεταρτη 13 Ιούλη

 

Ύπόγειος Ήχος: hood LIVE

Τρίτη 31 Μαίου … 
στο Πατινάζ (μπαρουτάδικο) – Μυκηνών & Εδέσσης- Αιγάλεω
hood LIVE απο τις 20:30 και μετά….
-για την υπεράσπιση του Πατινάζ-
-για την υπεράσπιση των ζωών μας-

 

Το τσιμέντο, μας πνίγει – τα φράγκα, μας βρωμάνε

στις πλατείες και στα πάρκα ανασαίνουμε… 
——————————————————————————————–
Άλλαξαν κυβερνήσεις, δημοτικές αρχές, άλλαξαν οι καιροί…
Και κάθε τι που “χτίζουμε” έρχονται πληρώματα “καλοθελητών”
(αυτά τα καθίκια που θα κάναν τα πάντα για το χρήμα και τη μικρο εξουσία τους)
προσπαθώντας να τα “γκρεμίσουν”. Μάταιος κόπος.
Αλλάζουμε κι εμείς. Γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο δυνατές,
πιο πεισματάρηδες, πιο αποφασιστικές, πιο πολλοί, πιο πολλές.
Και συνεχίζουμε να χτίζουμε – γκρεμίζοντας στα και τα ερείπια παλαιών εποχών.
Σε παλιά εργοστάσια στεγάζουμε τις επιθυμίες και τα κοινά μας όνειρα
Και τα βγάζουμε βόλτα στα πάρκα και στις πλατείες, γιατί εκεί μόνο μπορούμε να ανασάνουμε…
Ασφυκτιούμε στους χώρους αποξένωσης, στο φανταχτερό κόσμο του “εμπορεύματος”,όπου το “θέαμα” κυριαρχεί…
Σε παλιά εργοστάσια στεγάζουμε τις επιθυμίες και τα κοινά μας όνειρα
Και τα βγάζουμε βόλτα στα πάρκα και στις πλατείες.
Η μόνη περιουσία μας, τα πάρκα και οι πλατείες,
(γιατι ξεχνάτε οτι μας ανήκουν)
μαζί με τις στιγμές και τα λόγια μας.
Δυο λόγια, για τρια χρόνια πίσω…
Πάνε τρία χρόνια από τότε που η δημοτική αρχή και εργολάβοι
ονειρευόντουσαν έναν βρεφονηπιακό σταθμό – και πιο γεμάτες τις τσέπες τους.
Τη στιγμή που στο Αιγάλεω υπολειτουργούσαν όλοι οι υπόλοιποι
(και όχι μόνο στο Αιγάλεω).
Πάνε τρία χρόνια από τότε που η δημοτική αρχή και εργολάβοι ονειρευόντουσαν
ένα τσιμέντο στο ελάχιστο πράσινο που μας έχει απομείνει.
Πάνε τρία χρόνια προσπαθώντας να μας καταστείλουν με κάθε μέσο που διέθεταν
(μπάτσοι, ευυπόληπτοι πολίτες, δημοψηφίσματα, μεσοβέζικες λύσεις, λάσπη για όσους και όσες αντιστέκονταν)
αλλά μάταιος κόπος.
Πέρασαν τρία χρόνια, για να φτάσουμε στο σήμερα…
Καλοκαίρι του 2016 και είμαστε ακόμη στο πατινάζ, “στη πίστα”, στο “Μπαρού”
έχοντας την απάντηση για κάθε τους ερώτηση. Και μια ερώτηση για κάθε τους απάντηση.
Απαντάμε ακόμα με τον ίδιο τρόπο και με δυνατότερη φωνή ‘’το πατινάζ θα μείνει’’.
Και ρωτάμε, χωρίς να πάρουμε απάντηση “ποιός θα τολμήσει να το πάρει;”
Τώρα, μετά από τρία χρόνια, οι στίχοι – “μαχαίρι στο κόκκαλο” , οι λούπες και τα μπιτ πιο δυνατά,
ο χορός πιο έντονος, τα σπρέι στη τσάντα, όπως πάντα, η δίψα για skate άσβηστη,
οι γροθιές σφιγμένες και με τις επιθυμίες και τα κοινά μας όνειρα να “καίνε” ανάμεσα στα δέντρα…
Το τσιμέντο, μας πνίγει ….Τα φράγκα, μας βρωμάνε
Στις πλατείες και στα πάρκα ανασαίνουμε…
Υπόγειος Ήχος Μαϊος 2016